Opowiadanie o życiu

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Celem opowieści społecznych jest wyjaśnienie wskazówek społecznych i uzasadnienie znaczenia pewnych zachowań społecznych dla Twojego dziecka. Istnieją inne sposoby osiągnięcia tego celu. Jednym z nich jest technika zwana „opowiadaniem o życiu”, opracowana przez Lindę Andron, pracownicę socjalną na UCLA, która specjalizuje się w pomaganiu osobom z AS-HFA. Dr Brenda Smith Myles, profesor na University of Kansas Medical Center, nazywa to podejście „myśleniem na głos”. Jak wskazują te nazwy tej techniki, polega ona na dostarczaniu bieżącego komentarza na temat Twojego zachowania i procesów myślowych. Na przykład możesz ustnie opisać, co robisz, dlaczego to robisz, w jaki sposób podejmujesz decyzje, dlaczego wybierasz pewne zachowania zamiast innych i jakie wskazówki zauważasz. Ta technika jest dość podobna do opowieści społecznej, ale nie jest wizualna ani nie ma konkretnego produktu. Może to oznaczać, że będzie mniej przydatna dla niektórych dzieci, ale jej atrakcyjność polega na tym, że jest niezwykle prosta do wdrożenia i można jej używać wszędzie i o każdej porze. Kiedy matka Setha poszła do sklepu spożywczego, rozmawiała z nim na głos, wykonując każdy krok procesu. Kiedy wybierała markę zupy, powiedziała: „Myślę, że kupię dziś tę markę. Mamy inną markę od tak dawna, że ​​chyba mamy jej już dość. Poza tym ta jest w promocji”. Kiedy szukała czegoś specjalnego, powiedziała na głos: „Kiedy nie mogę czegoś znaleźć, pytam kogoś, kto tu pracuje. Zazwyczaj można poznać, kto jest pracownikiem sklepu po jego identyfikatorze”. Kiedy matka Setha wybierała, w której kolejce do kasy stanąć, powiedziała: „Ta kasjerka wygląda na szybką, a jej kolejka jest dość krótka. I uśmiecha się do wszystkich, więc wygląda przyjaźnie”. Kiedy czekali w kolejce, powiedziała do Setha: „Czasami trudno jest czekać w tak długiej kolejce. Ale byłoby niegrzecznie pchać się do przodu, a inni by się na mnie wściekli. A czekanie daje mi szansę na przejrzenie magazynów obok kasy”. Otwierając torebkę, powiedziała: „Zanim wyjdziemy, muszę zapłacić za wszystkie te rzeczy. Jeśli nie mam wystarczająco dużo gotówki, mogę użyć czeku lub karty kredytowej”. Kiedy razem wychodzili ze sklepu, jego matka powiedziała do Setha: „Ten kasjer był naprawdę miły. Zawsze lubię z nim pogawędzić. Jeśli nie mogę wymyślić nic do powiedzenia, wspominam o pogodzie”.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *