https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Nawet rodzice normalnych dzieci często uważają seksualność za trudny temat do dyskusji, a mimo to jest to temat zbyt ważny, aby go unikać. Większość nastolatków w wieku od 13 do 18 lat często myśli o seksie, a 50% twierdzi, że uprawiało seks przed ukończeniem 18. roku życia. Nastolatki z AS-HFA mogą mieć opóźnienia w rozwoju emocjonalnym lub społecznym, ale u wielu ich biologiczne popędy rozwijają się na czas. Biorąc pod uwagę powściągliwość w kwestiach osobistych, tak typową dla osób z AS-HFA, dla Ciebie jeszcze ważniejsze jest niż dla rodzica normalnego dziecka, aby podejść do swojego dziecka z tym tematem. Czasami rodzice dzieci z AS-HFA błędnie zakładają, że opóźnienia w rozwoju społecznym i zainteresowaniach dają im pozwolenie na opóźnienie przekazywania informacji o seksualności i dojrzewaniu. Zalecamy jednak, aby przekazywać te informacje w tym samym czasie, a nawet wcześniej, jak w przypadku dzieci bez AS-HFA. W rzeczywistości, jeśli chodzi o dyskusję na temat seksualności, to nie jest kwestia czy, ale kiedy. Odpowiedź, w którą jesteśmy głęboko przekonani, brzmi: wcześnie. Nie odkładaj tej ważnej dyskusji do czasu wystąpienia kryzysu. Ważne kwestie, które należy omówić, to stosunki płciowe, kontrola urodzeń, nocne zmazy, samobadanie piersi i jąder, masturbacja i menstruacja. Bądź konkretny i konkretny w rozmowach z dzieckiem na temat seksualności. Przekazuj rzetelne informacje w sposób zrozumiały i bezpośredni, być może odwołując się do książki z ilustracjami. Na przykład ustal konkretny system i harmonogram higieny związanej z menstruacją. Oprócz pokazania córce materiałów, których będzie potrzebować, i sposobu ich używania, możesz również dostarczyć jej obrazki lub fotografie pokazujące kolejność wykonywania każdego kroku. Określ dokładnie, jak często będzie musiała zmieniać podpaskę lub tampon. W razie potrzeby pozwól jej używać zegarka z timerem lub zaznacz w kalendarzu, kiedy musi iść do toalety. Jeśli cykl menstruacyjny Twojej córki jest regularny, zaznacz w kalendarzu dni każdego miesiąca, w których będzie musiała nosić przy sobie przybory toaletowe. Napisz scenariusz, którego może użyć w klasie, aby poprosić o skorzystanie z toalety. Masturbacja to kolejny ważny temat do omówienia z nastolatkiem. Masturbacja to naturalny sposób eksplorowania rozwijającej się seksualności. Naucz swoje dziecko bardzo konkretnych zasad dotyczących tego, kiedy i gdzie masturbacja lub dyskusja na jej temat jest odpowiednia. Jeden znany nam nastolatek był tak podekscytowany, gdy odkrył masturbację, że zaczął opowiadać wszystkim swoim przyjaciołom o swoim wspaniałym odkryciu. Jego rodzice z pewnością żałowali, że nie pomyśleli o tym, aby omówić z nim ten temat, zanim on sam o tym wspomniał. Ponieważ, szczególnie u chłopców w okresie dojrzewania, podniecenie seksualne może być nieprzewidywalne, ale widoczne, pomocne jest również opracowanie planu działania, aby pomóc dziecku poradzić sobie z takimi okolicznościami. Na przykład możesz powiedzieć swojemu synowi, że gdy ma erekcję, powinien pozostać na miejscu lub iść do toalety. Jednym ze środków ostrożności, które należy podjąć, gdy zbliżają się nastoletnie lata spontanicznych erekcji, jest upewnienie się, że Twoje dziecko nie nosi do szkoły określonych rodzajów spodni. Na przykład spodnie dresowe mogą sprawić, że podniecenie seksualne będzie niezwykle zauważalne. Ważne jest nie tylko poruszanie tematu seksualności z dzieckiem, ale także okresowe powracanie do niego, aby upewnić się, że dziecko dokładnie rozumie zasady społeczne dotyczące seksualności. Najlepszym sposobem na to jest upewnienie się, że dziecko wie, że może z tobą rozmawiać na te tematy. W przypadku dziecka, które nie jest chętne, konieczne może być skontaktowanie się z nim w celu uzyskania oficjalnej aktualizacji co kilka miesięcy. W najgorszym przypadku nieporozumienia w tej dziedzinie mogą doprowadzić do tego, że osoby z AS-HFA staną się nieświadomymi przestępcami seksualnymi lub będą podatne na molestowanie seksualne. Jeśli uważasz, że te tematy są zbyt niewygodne, aby je poruszać, skorzystaj z pomocy pediatry, psychologa lub innego pracownika służby zdrowia.