https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Wiele z tych samych podejść prawdopodobnie miałoby zastosowanie w świecie edukacji. Pracujemy głównie z osobami dorosłymi, więc skupiamy się na szkolnictwie wyższym, ale koncepcje skoncentrowane na rozwiązaniach zostały już zastosowane w środowisku szkolnym (np. Ajmal i Rees 2001). Podobnie jak w przypadku zatrudnienia, skuteczne prowadzenie instytucji edukacyjnych wymaga, aby wszyscy przestrzegali tej samej podstawowej struktury. Zajęcia mają początek i koniec, których prawdopodobnie nie można zbytnio zmieniać, aby dopasować je do poszczególnych osób. Istnieją zachowania, które są akceptowalne na uczelni lub podczas zajęć, ale często nie są one wyraźnie identyfikowane. Osoby z ZA mają trudności z określeniem, jakie zachowanie jest odpowiednie w różnych sytuacjach, więc jeśli można ustalić kodeks postępowania z daną osobą, może to być rzeczywiście pomocne. Kodeks ten prawdopodobnie musiałby zawierać informacje o tym, co robić na zajęciach, jeśli ktoś ma pytanie, co robić, jeśli jest zdezorientowany, czy ktoś może opuścić zajęcia, jeśli zacznie odczuwać zbyt duży niepokój itd. Jedną z typowych trudności w szkolnictwie wyższym jest luźna struktura. Student może mieć jedne zajęcia rano, czas wolny, a następnie jedne zajęcia później po południu. Osoba z ZA może mieć trudności z wypełnieniem wolnego czasu w bezpieczny lub produktywny sposób. Jednym z celów pracownika wsparcia w takiej sytuacji byłoby prawdopodobnie przeprowadzenie z tą osobą rozmowy na temat „Skąd będziemy wiedzieć, czy otrzymujemy odpowiednią ilość wsparcia dla Ciebie?” i być może „Skąd będziemy wiedzieć, czy mądrze wykorzystujesz swój wolny czas?”. Nie musimy tego teraz mówić, ale kluczowym aspektem tej dyskusji jest wysłuchanie tego, co dana osoba ma do powiedzenia na te tematy. Szkoły i uczelnie są pełne różnych ludzi i istnieje wiele możliwości wystąpienia znęcania się. Osoby z ZA prawdopodobnie mają własną definicję znęcania się, więc przed rozmową na ten temat pomocne byłoby osiągnięcie wspólnego zrozumienia tego, co wszyscy mają na myśli, używając terminu „znęcanie się”. Pracownik mógłby przedstawić uczniowi z ZA kilka scenariuszy i mogliby omówić, czy uczeń uważa je za znęcanie się. Może to być również dobry sposób na rozpoczęcie nauki, jak uczeń uważa, że sytuacje znęcania się można najlepiej rozwiązać. Skale można wykorzystać do oceny pewności siebie w radzeniu sobie z nękaniem, a pracownik socjalny powinien wiedzieć, co zdaniem ucznia należy zrobić, aby zwiększyć jego pewność siebie o jeden mały krok. Dobrze byłoby również, aby uczeń powiedział, jaką rolę może odegrać pracownik socjalny w radzeniu sobie z sytuacją nękania. Niektórzy ludzie z ZA chcieliby, aby pracownik socjalny interweniował, a niektórzy byliby zawstydzeni, gdyby dręczyciel wiedział, że potrzebny jest pracownik socjalny. Pracownicy mogą również porozmawiać ze studentem o swoich obawach związanych z nękaniem. Na przykład, gdyby icky była pracownikiem socjalnym, musiałaby powiedzieć studentowi, że jeśli dręczyciel jest dużą, wściekłą osobą, może poczuć się trochę przestraszona myślą o bezpośrednim działaniu! Jeśli student poprosi pracownika o cokolwiek, co sprawi, że pracownik poczuje się niekomfortowo, wymagana jest szczera i równa rozmowa. To, jak wspierać osobę w czasie wolnym lub w czasie zajęć, może być delikatnym ustaleniem. Niektórym studentom nie przeszkadza, że wszyscy wiedzą, że mają pracownika socjalnego, a inni wolą się zsinieć, niż przyznać, że potrzebują pracownika socjalnego. Na szczęście pracownik może odnieść taki sam sukces z każdym ze studentów, o ile odbyła się otwarta i równa dyskusja na temat tego, czego chce student i co pracownik musi lub może zapewnić. Osoby z ZA są zazwyczaj w stanie i chętnie negocjować w takich kwestiach, o ile prowadzą dyskusje ekspert-ekspert na temat możliwych rozwiązań. Pracownicy muszą czuć się swobodnie, rozmawiając z daną osobą, być może po każdych zajęciach, aby sprawdzić u studenta, czy poradził sobie z sytuacją w najlepszy sposób. Widzisz? Osoby z ZA są po to, aby pomagać nam, pracownikom, na każdym kroku! Nigdy nie musimy podejmować decyzji sami, a właśnie tak powinna wyglądać dobra praca wsparcia.