https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Odkryliśmy, że naszym zdaniem wyrządza się niepotrzebną ilość szkód osobom z ZA w imię „granic zawodowych”. Profesjonaliści mają etyczne wskazówki dotyczące ujawniania informacji o sobie, podawania danych osobowych i zagrożeń związanych ze „zbyt bliskim” podejściem do klientów. Pracownicy wsparcia są często wzywani do podejmowania szybkich decyzji dotyczących tego, jakimi informacjami o sobie się dzielić lub jak ukryć pewne informacje przed klientami, którzy bardzo chcą wiedzieć o swoim życiu osobistym. Wydaje się niesprawiedliwe prosić klientów, aby otworzyli każdy aspekt swojego życia przed nami jako personelem, nie dając im w zamian niczego osobistego. Prosimy ich, aby zaufali nam w kwestii swoich danych osobowych, ale my nie ufamy im w kwestii naszych danych osobowych. Z drugiej strony, personel jest po to, aby wykonać pracę dla klienta, a jako taki oczekuje się od niego i płaci mu za zarządzanie poufnymi informacjami. Klienci nie otrzymują wynagrodzenia za zarządzanie poufnymi informacjami o personelu i nie powinniśmy oczekiwać, że będą wiedzieć, jak to zrobić. W pracy wspierającej, tak jak w życiu, nie ma prostych odpowiedzi. Uważamy jednak, że pracownicy muszą zająć się tym problemem, ponieważ trudno, a może nawet niemożliwe jest nawiązanie równoprawnej, pełnej szacunku relacji bez wzajemnego ujawniania pewnych informacji osobistych. Rzeczywiście, relacja z personelem opieki bezpośredniej jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi edukacyjnych dostępnych dla pracowników wsparcia i osób z ZA. W tym bezpiecznym środowisku osoby z ZA powinny być w stanie praktykować społecznie odpowiednie zachowania, a to bogate źródło możliwości zostanie poważnie ograniczone, jeśli personel nie będzie w stanie reagować w sposób dawania i brania.
Jedną z zasad, którymi się kierujemy w odniesieniu do ujawniania informacji, jest to, że zawsze, tak, zawsze, jest to robione w sposób przemyślany i z uwzględnieniem interesów osoby z ZA. Nigdy nie jest dopuszczalne, aby personel wyładowywał swoje prywatne traumy i dramaty na ludziach dla własnej osobistej satysfakcji lub korzyści.Jesteśmy po to, aby pomagać osobom z ZA, więc pierwszą zasadą ujawniania informacji byłoby pytanie, w jaki sposób pomaga to osobie? Druga zasada autoprezentacji, z naszej perspektywy, jest taka, że jeśli czujesz się niekomfortowo, powiedz o tym osobie, a także dlaczego czujesz się niekomfortowo, a następnie poznaj opinię klienta na temat tego, czy powinien wiedzieć. Większość osób z ZA będzie całkowicie rozsądna, jeśli zrozumie obawy personelu i nie poczuje się urażona, jeśli personel nie odpowie na wszystkie ich pytania. To, co naszym zdaniem nie przyczynia się do równych i wzajemnie pełnych szacunku relacji, to automatyczna odpowiedź personelu, taka jak „Nie mam prawa o tym z tobą rozmawiać” lub „Nie jesteśmy tutaj, aby rozmawiać o mnie” lub „Nie widzę, w jaki sposób ta informacja ma znaczenie w twojej sytuacji” lub coś podobnego. Jeśli personel rozmawia z osobami z ZA w ten sposób, może oczekiwać, że osoby z ZA będą z nimi rozmawiać w ten sposób.