https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Pełne implikacje autyzmu stanowią przedmiot różnych badań. W zależności od tego, którą szkołę filozoficzną lub psychologiczną ludzie przyjęli, ich porady dotyczące interakcji z osobą autystyczną wahają się od modyfikacji zachowania do biernej akceptacji. Znalezienie drogi naprzód przez ten labirynt porad okazało się jednym z moich najtrudniejszych zadań i chciałbym ułatwić ci to zadanie. Próbowałam uczyć się od wielu osób:
- opiekunów i terapeutów, którzy twierdzili, że potrafią mnie nauczyć, jak radzić sobie z zachowaniami autystycznymi – ale ich „techniki zarządzania” nie okazywały szacunku osobie z autyzmem i nie zadawały pytania, dlaczego osoba autystyczna musi zachowywać się autystycznie
- lekarzy, którzy byli zafascynowani i zaintrygowani autyzmem i opisywali go w terminologii medycznej
- mądrych ludzi, którzy zainspirowali mnie do zachowania otwartego umysłu i kontynuowania poszukiwań kochających rozwiązań
- dokumentów i filmów o autyzmie – promujących różne obrazy tego, czym jest ta choroba i jak wygląda życie osób z nią żyjących
- ludzi, którzy chcieli znaleźć przyczynę autyzmu, którzy poświęcili swoje życie na przypisywanie tej chorobie winy
- ludzi, którzy twierdzili, że istnieje cudowne lekarstwo na autyzm poprzez modyfikację zachowania lub miłość
- ludzi, którzy szukali lekarstwa w nauce.
Jednak moimi najlepszymi nauczycielami byli eksperci w dziedzinie autyzmu – dorośli autyści. Nauczyli mnie, jak to jest żyć w spektrum i jak zbliżyć się do rzeczywistości, serca i duszy mojego syna. Nauczyli mnie również, co możemy „wyleczyć”, czego nie możemy wyleczyć i dlaczego. Pamiętam, jak zaczęłam rozmowę z autystyczną przyjaciółką słowami: „Przeczytałam w książce, że…”. Jej odpowiedź zaczynała się od: „To nie jest książka, kochanie. To jest prawdziwe życie i ja je przeżywam!”. Sukcesy dzieci, z którymi się bawiłam i wchodziłam w interakcje, w tym mojego syna, potwierdzały ich naukę. Moje pierwsze uczucia to tylko wyblakłe wspomnienie, które stopniowo zostało zastąpione radością, gdy zrozumiałam:
- autyzm Alexandra i sposób, w jaki się uczy
- jak wpłynął na jego indywidualne zachowanie
- co mogę zrobić, aby mu pomóc
- co mogę zrobić, aby pomóc sobie
• jak cieszyć się jego towarzystwem, a on cieszył się moim.