Autor: admin

Badania wykazały, że ogólne osiągnięcia szkolne dzieci z zespołem Aspergera w czytaniu i matematyce są zgodne z ich rówieśnikami. Jednak pod względem statystycznym standardowe różnice są duże, ponieważ więcej dzieci z zespołem Aspergera osiąga skrajne wyniki w nauce czytania i liczenia, jakich można by się spodziewać. Przegląd 74 przypadków klinicznych Aspergera wykazał, że 23 procent było wybitnych w matematyce, 12 procent miało wybitny talent artystyczny, ale 17 procent miało poważne problemy z czytaniem i pisaniem . Zdajemy sobie sprawę, że hiperleksja ( zaawansowana umiejętność rozpoznawania słów ze stosunkowo słabym rozumieniem słów lub fabuły) jest bardziej powszechna niż oczekiwalibyśmy u dzieci z zespołem Aspergera. Jednak niedawne badanie osiągnięć akademickich sugeruje, że co piąte dziecko z zespołem Aspergera ma poważne problemy z czytaniem, a prawie połowa dzieci z zespołem Aspergera ma problemy z matematyką. W związku z tym dziecko z zespołem Aspergera częściej niż jego rówieśnicy ma oznaki osiągnięć szkolnych w czytaniu i matematyce lub brak osiągnięć w tych dziedzinach. Nie jesteśmy pewni, dlaczego poszczególne dzieci z zespołem Aspergera osiągają wysokie wyniki w testach z czytania, ale wiemy, że takie dzieci mają później tendencję do osiągania wysokich ocen w testach osiągnięć szkolnych, ze względu na stosunkowo zaawansowaną zdolność uczenia się z materiałów pisemnych. Bycie dobrym czytającym w szkole jest oczywiście zaletą. Nie jesteśmy też pewni, dlaczego niektóre dzieci z zespołem Aspergera mają specyficzne problemy z czytaniem. Wiemy, że takie dzieci mogą mieć specyficzne problemy percepcyjne i językowe, które wpłyną na zdolność czytania. Na przykład dziecko z zespołem Aspergera opisało mi, jak może nauczyć się czytać określone słowo, ale kiedy zostało wydrukowane inną czcionką, postrzegał je jako zupełnie nowe słowo. Problemy percepcyjne, poznawcze i językowe oraz historia rodzinna mogą sugerować niektóre cechy związane z dysleksją. Z mojego doświadczenia klinicznego wynika, że ​​konwencjonalne programy naprawcze czytania nie były tak skuteczne w przypadku dzieci z zespołem Aspergera, jak można by się spodziewać. Dziecko może potrzebować dokładnej oceny przez specjalistę neuropsychologa lub eksperta od czytania, aby dokładnie określić, dlaczego ma trudności z nauką czytania. Możemy również potrzebować odkryć nowe strategie dla takich dzieci i zdawać sobie sprawę z wpływu na samo dziecko -doceniać, czy nadal ma trudności z czytaniem w klasach gimnazjalnych. Interesującym aspektem zespołu Aspergera jest to, że niektóre dzieci, które zostały ocenione jako mające znaczne opóźnienie w nauce czytania, mogą w ciągu kilku dni nabyć umiejętność czytania na poziomie odpowiednim do wieku. Luke Jackson, nastolatek z zespołem Aspergera, napisał przewodnik dla kolegów nastolatków z zespołem Aspergera i opisuje, jak „Szkoła dała mi wszelkiego rodzaju dodatkową pomoc w czytaniu i nawet nie pamiętałem jednego listu z drugiego. Bez względu na to, jak wiele mnie ktoś nauczył, to po prostu nie do mnie dotarło”. Potem prawie z dnia na dzień, w wieku siedmiu lat, nabył umiejętności czytania. W swoim przewodniku pisze: „Mam nadzieję, że zachęci to rodziców, by nigdy nie rezygnowali z dziecka, które wydaje się niezdolne do nauki czytania. Powiedziałem w  szkole, że ktoś „włączył mi światło w głowie”’. Są dzieci z zespołem Aspergera, które wydają się opanować ogólną umiejętność czytania, ale mają szczególne problemy z czytaniem w milczeniu i czytaniem niezależnym, tj. poziomem czytania, na którym pojedyncze dziecko może samodzielnie czytać wygodnie. Warto zauważyć, że w badaniu Smitha Mylesa dzieci z zespołem Aspergera, które były opóźnione w umiejętności czytania w ciszy, osiągnęły wyższy poziom czytania ze zrozumieniem podczas głośnego czytania. Właściwie mówienie tego, co czytasz, może ułatwić zrozumienie, ale gdy dzieci dojrzeją, oczekuje się od nich, że będą czytać po cichu. W przypadku niektórych dzieci z zespołem Aspergera wypowiadanie myśli i głośne czytanie może zachęcić do lepszego zrozumienia i rozwiązywania problemów. Szczególne zainteresowanie i zdolności matematyczne, które mogą rozwinąć niektóre dzieci z zespołem Aspergera, można wyjaśnić profilem poznawczym związanym z zespołem Aspergera. Wielcy matematycy mieli tendencję do rozwijania pojęć matematycznych za pomocą obrazów wizualnych, w których liczby są postrzegane jako kształty, a nie ilość; a rozumowanie wizualne i obrazowanie mogą być stosunkowo zaawansowane u niektórych dzieci z zespołem Aspergera. Zdajemy sobie również sprawę, że osobowości niektórych wielkich matematyków zawierały wiele cech charakterystycznych zespołu Aspergera. Marc Fleisher ma zespół Aspergera i naturalny talent do matematyki. Ukończył studia podyplomowe z matematyki i opisuje swoją radość: Matematyka jest pełna drobnych szczegółów i fascynacji, które aż proszą się o odkrycie. To właśnie natura tematu może przemawiać do wielu osób dbających o szczegóły, w tym osób z autyzmem. Trudnością dla dzieci z zespołem Aspergera, które potrafią rozwiązywać złożone problemy matematyczne, może być wyjaśnienie słowami, w jaki sposób osiągnęły odpowiedź. Hans Asperger opisał, jak jedno z dzieci, które zdiagnozował, powiedziało: „Nie mogę tego robić ustnie, tylko z głową”. Dziecko potrafi udzielić prawidłowej odpowiedzi na problem matematyczny, ale niełatwo przełożyć na mowę procesy myślowe użyte do rozwiązania problemu. Może to zdumiewać nauczycieli i prowadzić do problemów z testami, gdy osoba z zespołem Aspergera nie jest w stanie wyjaśnić swoich metod na teście lub arkuszu egzaminacyjnym. Jedną z cech profilu uczenia się związanego z zespołem Aspergera jest silne dążenie do poszukiwania pewności, a dziecko lub dorosły wydaje się nieswojo w każdej sytuacji, w której istnieje więcej niż jedna prawidłowa odpowiedź. W szkole wolą przedmioty, które dają pewność, takie jak matematyka, i unikają przedmiotów, które zawierają oceny wartościujące, takich jak literatura angielska. Zatem skłonność do wizualizacji liczb i poszukiwania pewności może być dwoma czynnikami wyjaśniającymi skłonność do rozwijania talentu matematycznego. Niektóre dzieci z zespołem Aspergera mają znaczne trudności ze zrozumieniem nawet podstawowych pojęć matematycznych i używamy terminu dyskalkulia, aby opisać takie trudności. Podobnie jak w przypadku możliwych objawów dysleksji, które wpływają na umiejętności czytania, dziecko z objawami dyskalkulii będzie wymagało dokładnej oceny zdolności poznawczych wymaganych do rozwijania umiejętności matematycznych. Problemem może nie być wykonanie prostych zadań arytmetycznych czy zapamiętanie tabliczki mnożenia, ale zastosowanie wiedzy matematycznej w codziennych sytuacjach (Jordan 2003). Musimy jeszcze ustalić, dlaczego tak powinno być i co możemy zrobić, poza oferowaniem pacjentowi korepetycji w zakresie rozwoju, a zwłaszcza stosowania pojęć matematycznych.

 

Profil uczenia się dzieci i dorosłych z zespołem Aspergera może obejmować tendencję do skupiania się na błędach, potrzebę naprawy nieprawidłowości oraz chęć bycia perfekcjonistą. Może to prowadzić do strachu przed popełnieniem błędu i odmowy rozpoczęcia aktywności przez dziecko, chyba że potrafi je perfekcyjnie ukończyć. Unikanie błędów może oznaczać, że dzieci z zespołem Aspergera wolą dokładność niż szybkość, co może wpływać na wyniki w testach czasowych i prowadzić do tego, że ich myślenie zostanie opisane jako pedantyczne. Kreatywni dorośli z zespołem Aspergera, tacy jak kompozytorzy, inżynierowie i architekci, często nie radzą sobie z żadnym odchyleniem od pierwotnego projektu. Dzieci z zespołem Aspergera mogą postrzegać siebie bardziej jako dorosłych niż dzieci i oczekiwać od siebie dorosłego poziomu kompetencji w działaniu. Małe dzieci i nastolatki z zespołem Aspergera mogą obawiać się poczucia głupoty i ośmieszenia przez rówieśników, którzy nie wiedzą, co robić. Może też występować ograniczona akceptacja, że ​​się mylą, co może być odbierane przez innych jako wyraz arogancji. Wszelkie porady mogą być odbierane i traktowane jako osobista krytyka, potencjalnie antagonizująca nauczycieli i przyjaciół. Ważne jest, aby zmienić postrzeganie błędów i pomyłek przez dziecko. Ludzie z Zespołem Aspergera często ceni zdolności intelektualne u siebie i innych, a małe dzieci można zachęcić do rozpoznania, że ​​rozwój „siły” poznawczej jest podobny do rozwoju siły fizycznej, ponieważ mózg potrzebuje ćwiczeń na trudną lub wytężoną aktywność umysłową, aby poprawić intelektualną umiejętność. Gdyby wszystkie zadania umysłowe były łatwe, nie poprawilibyśmy naszego intelektu. Wysiłek intelektualny czyni mózg mądrzejszym. Historie społeczne™ mogą być wykorzystane do wyjaśnienia, że ​​uczymy się więcej na naszych błędach niż na naszych sukcesach; błędy mogą prowadzić do interesujących odkryć, a błąd to szansa, a nie katastrofa. Dorośli będą musieli modelować, jak reagować na błąd i konstruktywnie reagować na błędy dziecka, z komentarzami w rodzaju: „To jest trudny problem, który ma skłonić Cię do myślenia i uczenia się, a razem możemy znaleźć rozwiązanie”. należy również pamiętać, że chociaż może istnieć obawa przed popełnieniem błędu, może być ogromna radość z uzyskania czegoś dobrze, a sukces i doskonałość mogą być ważniejszymi motywatorami niż zadowolenie osoby dorosłej lub zaimponowanie rówieśnikom. Zauważyłem, że dzieci, a czasem dorośli z zespołem Aspergera mają tendencję do wytykania błędów innych ludzi, nie zdając sobie sprawy, że taki komentarz łamie społeczne konwenanse i może być krępujący lub obraźliwy. Twój status nie ma znaczenia; dziecko z zespołem Aspergera zwróci uwagę na twój błąd i pomyśli, że powinieneś być mu za to wdzięczny. Zwłaszcza nauczyciele nie lubią, gdy ich błędy są głośno ogłaszane w klasie. Opowieści Społeczne™ i Rozmowy Komiksowe można wykorzystać, aby umożliwić dziecku z zespołem Aspergera zrozumienie, w jaki sposób można zidentyfikować czyjeś błędy bez powodowania urazy.

Dziecko z zespołem Aspergera może preferować własne, specyficzne podejście do rozwiązywania problemów, które określam jako „Syndrom Franka Sinatry” lub „Moja droga”. Dorośli z zespołem Aspergera mogą być słynni (lub notorycznie) z tego, że są obrazoburcami i odrzucają popularne przekonania i konwencjonalną mądrość. Dziecko nie bierze pod uwagę zaleceń nauczyciela ani podejść stosowanych przez inne dzieci. Może to mieć potencjalną zaletę w postaci uzyskania oryginalnej odpowiedzi, nieuwzględnianej przez inne dzieci, ale niestety większość pracy szkolnej opiera się na rozwijaniu rozwiązywania problemów u typowych dzieci, a „moja droga” może prowadzić do zirytowania nauczyciela próbowaniem zachęcić dziecko do rozważenia w pierwszej kolejności konwencjonalnych strategii. Ważne jest, aby zachęcać do elastyczności w myśleniu, a to może zacząć się w młodym wieku. Bawiąc się z bardzo małymi dziećmi z zespołem Aspergera, dorosły może zagrać w grę „Co jeszcze może to być?” W przypadku typowych dzieci aspektem wyobraźni towarzyskiej jest elastyczne myślenie, które pozwala obiektowi reprezentować coś innego lub mają kilka funkcji. Jednak wiele dzieci z zespołem Aspergera ma utrwalone wyobrażenia na temat funkcji przedmiotów. Bawiąc się z małym dzieckiem z zespołem Aspergera, mogę przytrzymać prosty odcinek toru kolejowego z zestawu pociągu Thomas the Tank Engine i zapytać dziecko, co to jest, a co jeszcze może być. Propozycje są takie jak skrzydła samolotu (odgrywające lot samolotu, wykorzystanie toru do reprezentowania skrzydeł), drabina do wspinania się na domek na drzewie (z dwoma palcami odgrywającymi wspinanie się po „drabinie”) lub linijka do rysowania linii prostej (odgrywającej tor będący linijką). Inną aktywnością jest gra „Ile zastosowań możesz wymyślić dla…?” (np. cegła, klamerka do bielizny itp.). Te gry mogą być świetną zabawą i zachęcą do elastyczności i kreatywności myślenia i ułatwianie zabawy towarzyskiej z rówieśnikami. Kiedy dorosły bawi się z małym dzieckiem z zespołem Aspergera, ważne jest, aby od czasu do czasu dorosły wykorzystywał lub celowo tworzył rzeczywistą sytuację, w której wymagane jest rozwiązanie problemu. Dorosły może wokalizować swoje myśli, aby dziecko z zespołem Aspergera mogło wysłuchać różnych podejść, które dorosły rozważa w celu rozwiązania problemu. Jednak po znalezieniu rozwiązania dorosły może zachęcić do dalszej koncentracji i określić, czy inne podejście również byłoby skuteczne. Jest to przykład „Możemy to zrobić, ale możemy też to zrobić”, co zachęca do uznania, że ​​może istnieć więcej niż jeden sposób rozwiązania problemu. Gdy dorosły wypowiada swoje myśli, wokalizacje muszą zawierać komentarze, takie jak „Jeśli zachowam spokój, szybciej znajdę rozwiązanie” oraz „Mądrą i przyjazną rzeczą jest proszenie o pomoc”. w latach szkolnych nauczyciele będą musieli stosować tę samą strategię wyrażania swoich myśli, gdy udzielają wskazówek dotyczących problemu akademickiego, z którym boryka się dziecko. Należy również pamiętać, że uczeń z zespołem Aspergera jest bardziej elastyczny psychicznie, gdy jest zrelaksowany. Jeśli staje się niespokojny, ponieważ rozwiązanie jest nieuchwytne, pierwszym priorytetem jest zachęcanie do spokojnego nastawienia lub tymczasowego odwrócenia się do uspokajającej aktywność, aby mógł lepiej słuchać, koncentrować się i rozważać alternatywne strategie. Niektóre niekonwencjonalne strategie rozwiązywania problemów stosowane przez osoby z zespołem Aspergera można interpretować jako brak szacunku. Mick wyjaśnił: „Patrzę na przedmiot nieożywiony, to pomaga mi myśleć. Mogę się bardziej skoncentrować, gdy patrzę na pustą ścianę, ale ludzie myślą, że ich ignoruję”. Inni ludzie muszą rozpoznać, że takie zachowanie jest konstruktywnym działaniem ułatwiającym myślenie, podczas gdy osoba z zespołem Aspergera może potrzebować unikaj niezrozumienia.

Psychologiczny termin funkcja wykonawcza obejmuje:

• zdolności organizacyjne i planistyczne
• Pamięć robocza
• hamowanie i kontrola impulsów
• autorefleksja i samokontrola
• zarządzanie czasem i ustalanie priorytetów
• rozumienie złożonych lub abstrakcyjnych pojęć
• stosowanie nowych strategii.

Mamy obecnie znaczne dowody naukowe potwierdzające, że niektóre dzieci, a zwłaszcza młodzież i dorośli, z zespołem Aspergera mają upośledzone funkcje wykonawcze).

We wczesnych latach szkolnych głównymi objawami zaburzonej funkcji wykonawczej są trudności w hamowaniu odpowiedzi (tj. impulsywność), pamięć operacyjna i stosowanie nowych strategii. Dziecko z zespołem Aspergera może być znane z tego, że jest impulsywne w pracy szkolnej i w sytuacjach społecznych, wydaje się reagować bez myślenia o kontekście, konsekwencjach i wcześniejszych doświadczeniach. W wieku ośmiu lat typowe dziecko jest w stanie „włączyć się” i użyć swojego płata czołowego, aby zahamować reakcję i pomyśleć przed podjęciem decyzji, co zrobić lub powiedzieć. Dziecko z zespołem Aspergera może być zdolne do przemyślanego namysłu, zanim zareaguje, ale w warunkach stresu lub gdy czuje się przytłoczone lub zdezorientowane, może być impulsywne. Ważne jest, aby zachęcić dziecko do zrelaksowania się i rozważenia innych opcji, zanim zareaguje, a także zdać sobie sprawę, że bycie impulsywnym może być oznaką zagubienia i stresu. Pamięć robocza to zdolność do utrzymywania lub przechowywania informacji „on-line” podczas rozwiązywania problemu. Dziecko z zespołem Aspergera może mieć wyjątkową pamięć długotrwałą i być może jest w stanie recytować napisy końcowe lub dialogi ze swojego ulubionego filmu, ale ma trudności z przywoływaniem w myślach i manipulowaniem informacjami istotnymi dla zadania akademickiego. Pojemność pamięci roboczej dziecka może być mniejsza niż u jego rówieśników. Inne dzieci mają zdolność „wiaderka” do zapamiętywania i wykorzystywania odpowiednich informacji, ale dziecko z zespołem Aspergera ma „kubek” pamięciowy, który wpływa na ilość informacji, które może „dobrze” wydobyć z pamięci. Kolejnym problemem z pamięcią roboczą jest tendencja do szybkiego zapominania myśli. Jednym z powodów, dla których dzieci z zespołem Aspergera są znane z przerywania innym, został wyjaśniony przez jedno dziecko, które powiedziało, że musi powiedzieć to, co ma na myśli, ponieważ jeśli zaczeka, zapomni, co zamierza powiedzieć. Upośledzenie funkcji wykonawczych może obejmować trudności w rozważaniu alternatywnych strategii rozwiązywania problemów. Harold Stone, człowiek z zespołem Aspergera, wyjaśnił mi, że myślenie dzieci i dorosłych z zespołem Aspergera może być reprezentowane przez pociąg na jednym torze. Jeśli to właściwy tor, dziecko szybko dotrze do celu, rozwiązania problemu. Zauważyłem jednak, że dzieci z zespołem Aspergera mogą być ostatnimi, które dowiadują się, czy są na złej drodze, lub rozpoznają, że do celu mogą prowadzić inne szlaki. Może więc pojawić się problem z elastycznym myśleniem, jedną z cech zaburzonej funkcji wykonawczej. Typowe dzieci i dorośli są w stanie szybko reagować na informacje zwrotne i są przygotowani do zmiany strategii lub kierunku. Ich wehikułem myśli nie jest pociąg, ale pojazd z napędem na cztery koła, który z łatwością zmienia kierunek i jest w stanie zjechać „z drogi”. Badania wykazały, że dzieci z zespołem Aspergera nadal stosują nieprawidłowe strategie i rzadziej uczą się na własnych błędach, nawet jeśli wiedzą, że ich strategia nie działa. Dorosły z zespołem Aspergera wyjaśnił mi, że przy rozwiązywaniu problemu założył, że jego rozwiązanie jest prawidłowe i nie trzeba go zmieniać. Jego myśli brzmiały: „To jest właściwy sposób na rozwiązanie problemu, dlaczego to nie działa?”, co wywołało znaczną frustrację. Wyjaśnia to również częste komentarze rodziców i nauczycieli, że dziecko z zespołem Aspergera nie uczy się na własnych błędach. Obecnie rozpoznajemy tę cechę jako przykład upośledzenia funkcji wykonawczych, która jest spowodowana problemem neurologii (funkcjonowanie płatów czołowych), a nie jest wyborem dziecka.W latach gimnazjum problemy z funkcjami wykonawczymi mogą stać się widoczne, gdy program szkolny zmienia się, stając się bardziej złożonym i samokierującym się, a nauczyciele i rodzice mają oczekiwania dostosowane do wieku, oparte na dojrzewających zdolnościach poznawczych rówieśników. W latach szkoły podstawowej lub podstawowej sukces z przedmiotów takich jak historia może być mierzony umiejętnością przypominania sobie faktów, takich jak daty. Do lat gimnazjalnych ocenianie z historii zmieniło się i wymaga, aby dziecko wykazywało się umiejętnością pisania wypracowań o jasnej strukturze organizacyjnej oraz aby potrafiło rozpoznawać, porównywać i oceniać różne perspektywy i interpretacje. Młodzież z zaburzeniami funkcji wykonawczych ma problemy z organizacją i planowaniem aspektów pracy klasowej, zadań i prac domowych. Jerry Newport, dorosły z zespołem Aspergera, powiedział, że jeśli chodzi o planowanie, „nie widzę dziur na drodze” (komunikacja osobista). Stephen Shore przedstawił również osobisty wgląd w problemy ze zdolnościami organizacyjnymi w swoim opisie: „Bez odpowiedniego wsparcia dziecko z zespołem Aspergera może czuć, że tonie w milionie różnych podzadań. Wiele mamy problem z ustalaniem priorytetów i organizacją zadań” (komunikacja osobista). Nauczyciele mogą narzekać, że nastolatka z zespołem Aspergera nie potrafi „zgrać się” i krytykują tę osobę za brak organizacji. To kolejny znak zaburzenia funkcji wykonawczych i niekoniecznie z powodu lenistwa dziecka lub braku zaangażowania w pracę szkolną. Osoba z zespołem Aspergera może również odczuwać stres w sytuacjach w szkole, które nie dają okazji do próby psychicznej lub przygotowania do zmiany. Spontaniczna zmiana metody oceny zajęć lub testów może wywołać znaczne zamieszanie i niepokój. Niektóre nastolatki z zespołem Aspergera mogą również mieć trudności z abstrakcyjnym rozumowaniem, ustalaniem priorytetów, na którym zadaniu skoncentrować się w pierwszej kolejności, oraz zarządzaniem czasem, zwłaszcza tym, ile czasu poświęcić na wyznaczoną czynność. To może być irytujące dla rodziców oraz nauczycieli, którzy wiedzą, że dziecko ma zdolność intelektualną do wykonania pracy na wysokim poziomie, ale upośledzenie funkcji wykonawczych przyczyni się do opóźnienia w oddaniu pracy i tym samym poniesie kary. Mogą również wystąpić problemy z autorefleksją i samokontrolą. W wieku gimnazjalnym typowe dzieci rozwinęły zdolność do mentalnej „rozmowy” w celu rozwiązania problemu. Proces wewnętrznego myślenia może obejmować dialog, omawianie zalet różnych opcji i rozwiązań. Proces ten może nie być tak skuteczny w myśleniu dziecka lub nastolatka z zespołem Aspergera, jak u typowych rówieśników. Wiele osób z zespołem Aspergera „myśli obrazami” i rzadziej używa wewnętrznego głosu lub rozmowy, aby ułatwić rozwiązywanie problemów. Nastolatek z zespołem Aspergera może potrzebować głosu nauczyciela lub osoby dorosłej, aby kierować swoimi myślami. Niektóre dzieci i młodzież z zespołem Aspergera ułatwiają rozwiązywanie problemów poprzez zewnętrzną (a nie wewnętrzną) rozmowę, a gdy myślą i rozwiązują problemy, odkrywają, że rozmowa ze sobą pomaga. Ten adaptacyjny sposób rozwiązywania problemów i uczenia się ma zarówno zalety, jak i wady: podczas gdy rówieśnicy mogą rozpraszać się własnymi rozmowami i uważać dziecko za dziwne, nauczyciele mogą wsłuchiwać się w tok rozumowania dziecka i korygować wszelkie błędy w wiedzy i logice. Jedną ze strategii ograniczania problemów związanych z upośledzonym funkcjonowaniem wykonawczym jest zatrudnianie kogoś jako „sekretarza wykonawczego”. Rodzic dziecka mógł zdać sobie sprawę, że został już sekretarzem wykonawczym, udzielając wskazówek dotyczących organizacji i planowania, zwłaszcza w odniesieniu do odrabiania zadań domowych. Sekretarz wykonawczy (agent lub nauczyciel) może również wymagać asertywności w dyktowaniu harmonogramu, sprawdzaniu wersji roboczych raportów, oznaczaniu kolorami książek tematycznych, zachęcaniu do alternatywnych strategii i list kontrolnych „do zrobienia” oraz ustalaniu jasnego harmonogramu działań. Takie ścisłe monitorowanie i kierowanie może wydawać się przesadą dla nastolatka lub młodego dorosłego o uznanych zdolnościach intelektualnych. Rodzic, który zapewnia wsparcie jako sekretarz wykonawczy, może zostać oznaczony jako nadopiekuńczy ze strony agencji szkolnych i członków rodziny, ale ten rodzic dowiedział się, że bez takiego wsparcia osoba z zespołem Aspergera nie osiągnęłaby ocen odzwierciedlających jej rzeczywiste możliwości. Zachęcam rodzica lub nauczyciela do podjęcia tej bardzo ważnej roli sekretarza wykonawczego. Mamy nadzieję, że będzie to spotkanie tymczasowe, ponieważ osoba z zespołem Aspergera osiągnie większą samodzielność dzięki umiejętnościom organizacyjnym. Jednak matka sekretarza wykonawczego może nie być w stanie zrezygnować, dopóki jej rola nie zostanie zastąpiona żoną sekretarza wykonawczego.

Hans Asperger zauważył, że „Regularnie stwierdzamy zaburzenia aktywnej uwagi u dzieci autystycznych” , a późniejsze badania sugerują, że co najmniej 75 procent dzieci z zespołem Aspergera ma również profil uczenia się  , zdolności wskazujące na dodatkową diagnozę zespołu deficytu uwagi. Psychologowie dzielą uwagę na cztery elementy: zdolność do podtrzymywania uwagi, zwracania uwagi na istotne informacje, przerzucania uwagi w razie potrzeby oraz kodowania uwaga – czyli zapamiętanie, o co zadbano. Wydaje się, że dzieci z zespołem Aspergera mają problemy ze wszystkimi czterema aspektami uwagi. Czas poświęcania uwagi na pracę w szkole może być oczywistym problemem, ale stopień uwagi może się różnić w zależności od poziomu motywacji. Jeśli dziecko wykonuje czynność związaną z jego szczególnym zainteresowaniem, poziom uwagi może być nadmierny. Dziecko wydaje się być niemal w transie i nieświadome zewnętrznych sygnałów, że nadszedł czas, aby przejść do innej czynności lub zwrócić uwagę na komentarze, prośby i instrukcje nauczyciela lub rodzica. Wydaje się, że jedynie trzęsienie ziemi złamałoby poziom koncentracji. Ilość ciągłej uwagi może również zależeć od tego, czy dziecko chce zwrócić uwagę na to, czego chce od niego dorosły. Dziecko z zespołem Aspergera może mieć własny plan na to, czym się zająć. Nawet jeśli wydaje się, że jest uważne na zadanie wyznaczone przez nauczyciela, dziecko może nie zwracać uwagi na to, co jest istotne w materiale, który ma przed nim. Typowe dzieci mogą łatwiej zidentyfikować i wybiórczo zająć się tym, co jest istotne w kontekście lub problemie. Dzieci z zespołem Aspergera są często rozproszone i zdezorientowane nieistotnymi szczegółami i nie wiedzą automatycznie, na co patrzeć. Mogą potrzebować szczegółowych instrukcji, na co dokładnie patrzeć na stronie. Niektóre zajęcia akademickie wymagają umiejętności przeniesienia uwagi podczas zajęć i skupienia się na nowych informacjach. Niestety, dzieci z zespołem Aspergera mogą mieć trudności ze „zmianą toru” podczas „toru myślenia”. Mogą również wystąpić problemy z procesami pamięciowymi, tak że wyuczona informacja nie jest przechowywana lub kodowana tak, jak można by się tego spodziewać. Takie dzieci mogą nie pamiętać, czym się zająć, gdy ponownie napotkają ten sam problem. Ta cecha może wpływać na sytuacje społeczne. Dzieci i dorośli z zespołem Aspergera przetwarzają informacje społeczne za pomocą intelektu, a nie intuicji i mogą mieć problemy z zapamiętaniem tego, co jest istotne , jakie sygnały społeczne zmieniają swój mentalny „tor” podczas interakcji z więcej niż jedną osobą. Jedną z cech zaburzonej funkcji wykonawczej jest trudność w przenoszeniu uwagi z jednego zadania na drugie. Osoba z zespołem Aspergera zwykle ma spore problemy z przestawieniem myśli na nową czynność do momentu jej zamknięcia, czyli czynności zakończonej sukcesem. Wydaje się, że inne dzieci potrafią zatrzymać myśl lub czynność i łatwo przejść do następnej czynności. W klasie dzieci z zespołem Aspergera mogą opierać się zmianie czynności, dopóki nie zakończą poprzedniej czynności, wiedząc, że ich myślenie nie radzi sobie tak łatwo z przejściami bez zamknięcia. Nauczyciel lub rodzic może potrzebować kilku słów werbalnych ostrzeżenia, gdy czynność ma się zmienić, być może odliczanie i, jeśli to możliwe, dające dziecku z zespołem Aspergera dodatkowy czas na ukończenie zadania. Programy zaradcze dla dzieci z zespołem Aspergera, które mają problemy z uwagą, będą bardzo podobne do tych przeznaczonych dla dzieci z zespołem deficytu uwagi. Na przykład:

• należy podkreślić istotne informacje
• zadania powinny być podzielone na mniejsze jednostki, zgodnie z zakresem uwagi dziecka
• nauczyciel powinien regularnie monitorować i przekazywać informacje zwrotne, aby utrzymać uwagę
• należy zmniejszyć ilość zakłóceń środowiskowych
• należy zapewnić cichą, wyizolowaną przestrzeń do pracy
• należy rozważyć możliwą wartość leku, jeśli istnieje dodatkowa diagnoza zespołu deficytu uwagi.

Obecnie opracowujemy strategie utrzymania i poprawy uwagi, które można wykorzystać w szkole i w domu szczególnie dla dzieci z zespołem Aspergera i zespołem deficytu uwagi

Dziecko z zespołem Aspergera może mieć iloraz inteligencji sugerujący potencjał intelektualny do osiągania dobrych ocen w nauce, ale niektóre dzieci mają nietypowy profil zdolności uczenia się, który może obejmować specyficzne trudności w nauce i niższy niż oczekiwany poziom ocen (Manjiviona 2003). Nauczyciele i rodzice zgadzają się, że dziecko jest mądre, ale praca w szkole nie jest tak dobra, jak można by się spodziewać. Może to mieć bardzo szkodliwy wpływ na samoocenę dziecka. Istnieje kilka powodów, głównym wyjaśnieniem jest to, że dzieci z zespołem Aspergera często mają problemy z uwagą i funkcjami wykonawczymi. Być może najlepszym sposobem na zrozumienie pojęcia funkcji wykonawczej jest myślenie o dyrektorze naczelnym dużej firmy, który ma zdolność postrzegania „pełnego obrazu”, może rozważyć potencjalne skutki różnych decyzji, jest w stanie zorganizować zasoby i wiedzę, planować i ustalać priorytety w wymaganych ramach czasowych oraz modyfikować decyzje na podstawie wyników. Takie umiejętności wykonawcze mogą być znacznie opóźnione u dzieci i dorosłych z zespołem Aspergera.

Standaryzowane testy inteligencji mają co najmniej dziesięć podtestów, które mierzą zakres zdolności intelektualnych. Niektóre podtesty mierzą określone komponenty rozumowania werbalnego, podczas gdy inne mierzą komponenty rozumowania wizualnego. Psychologiczny termin na rozumowanie wizualne to wydajność, a iloraz inteligencji danej osoby lub IQ zwykle dzieli się na IQ werbalne, IQ wydajnościowe i IQ ogólne lub IQ w pełnej skali. IQ w pełnej skali jest zwykle obliczane na podstawie czterech oddzielnych czynników: rozumienia werbalnego, rozumowania percepcyjnego, pamięci roboczej i szybkości przetwarzania. Podczas gdy IQ Werbalny, Spektaklowy i Pełnej Skali dzieci z zespołem Aspergera mieszczą się w normalnym zakresie, tj. IQ powyżej 70, klinicyści są bardziej zainteresowani tym, czy istnieje rozbieżność między IQ Werbalnym i IQ Sp. na podtestach. Profil dostarcza informacji o tym, jak dziecko uczy się pojęć akademickich oraz o obszarach trudności poznawczych, które mogą być cenną informacją dla nauczyciela. Elizabeth Wurst, koleżanka Hansa Aspergera, jako pierwsza zidentyfikowała zmienność w profilu zdolności poznawczych związanych z zespołem Aspergera. Ona i Hans Asperger zauważyli, że wiele dzieci, które widzieli w klinice dziecięcej w Wiedniu, miało IQ werbalne znacznie wyższe niż IQ wydajności. Późniejszy przegląd przypadków obserwowanych przez Aspergera i jego współpracowników w ciągu trzech dekad potwierdził, że 48 procent dzieci miało znacznie wyższe IQ werbalne niż IQ wydajnościowe. Odsetek dzieci, które nie miały znaczącej różnicy między IQ werbalnym a IQ wydajnościowym, wynosił 38 procent, ale 18 procent dzieci z Zespołem Aspergera wykazał odwrotny wzorzec, a mianowicie IQ rozumowania w zakresie wydajności lub rozumowania wzrokowego znacznie wyższe niż IQ werbalne. Podobna rozbieżność między IQ werbalnym a IQ wykonalności dla dzieci z zespołem Aspergera została potwierdzona w kilku badaniach. Dzieci ze znacznie wyższym IQ werbalnym niż IQ wydajności i szczególnym profilem zdolności poznawczych są opisywane jako mające niewerbalne trudności w uczeniu się lub NLD. Strategie ułatwiające uczenie się przeznaczone dla dzieci z NLD można zastosować u dzieci z zespołem Aspergera, które mają ten sam profil zdolności poznawczych. Interesujące jest to, że istnieją badania, które nie wykazały wyraźnej wyższości IQ werbalnego nad IQ wydajności u większości dzieci z zespołem Aspergera, zwłaszcza u dzieci bardzo sprawnych intelektualnie. Niedawne badanie sugeruje również, że luka między IQ werbalnym a IQ wydajności zmniejsza się wraz z wiekiem. W związku z tym nie ma unikalnego profilu poznawczego w teście inteligencji, który można wykorzystać do potwierdzenia diagnozy zespołu Aspergera. Możemy powiedzieć, że ogólny profil zdolności w teście inteligencji dziecka z zespołem Aspergera jest wyraźnie nierówny, dlatego należy zachować szczególną ostrożność, używając pojedynczej liczby IQ do przedstawienia zdolności poznawczych dziecka. Profil lub wzorzec zdolności intelektualnych jest ważniejszy niż ogólne IQ w pełnej skali. Około 50% dzieci z zespołem Aspergera ma stosunkowo zaawansowane umiejętności rozumowania werbalnego i można je potocznie określić jako „werbalizatory”. Jeśli takie dziecko ma trudności z nabyciem określonej zdolności akademickiej w społecznym „teatrze” klasy, wówczas jego wiedzę i zrozumienie można poprawić, czytając o tym pojęciu lub angażując się w indywidualną dyskusję. Jeśli dziecko z zespołem Aspergera ma stosunkowo zaawansowane umiejętności rozumowania wzrokowego („wizualizator” – około co piąte dziecko z zespołem Aspergera), wówczas uczenie się może być ułatwione dzięki obserwacji i obrazowaniu wizualnym. Zwrot „obraz jest wart tysiąca słów” bardzo pasuje do takich dzieci. „Werbalizatorzy” mogą ostatecznie odnieść sukces w karierze, w której umiejętności werbalne są zaletą, na przykład w dziennikarstwie lub zawodach prawniczych, a „wizualizatorzy” mogą odnieść sukces w karierach, takich jak inżynieria lub sztuki wizualne. Analizując wyniki oceny IQ dziecka, klinicysta może znaleźć dużą wartość w analizie profilu zdolności poznawczych na podstawie wyników dziecka w podtestach skali inteligencji. Badania profili IQ wskazują, że dzieci z zespołem Aspergera mają dobrą wiedzę merytoryczną i leksykalną (lub słowną). Ich najwyższe wyniki często znajdują się w podtestach, które mierzą słownictwo, wiedzę ogólną i werbalne rozwiązywanie problemów. Takie dzieci mają imponujące słownictwo, a ich przywoływanie faktów może sprawić, że staną się popularne w zespole Trivial Pursuit. W podtestach wydajności lub rozumowania wzrokowego dzieci z zespołem Aspergera mogą osiągnąć stosunkowo wysokie wyniki w teście Block Design. Dziecko musi w wyznaczonym czasie skopiować abstrakcyjny wzór za pomocą kolorowych kostek. Takie dzieci często dobrze radzą sobie z rozbijaniem dużego geometrycznego wzoru na małe segmenty. To może tłumaczyć zdolność dziecka do spojrzenia na zdjęcie skończonego modelu Lego i bardzo szybkiego ukończenia konstrukcji Lego. Dzieci z zespołem Aspergera są również dobre w znajdowaniu postaci osadzonej w złożonym wzorze geometrycznym. Mogą być bardzo dobre w „znalezieniu igły w stogu siana”. Jednak niektórzy nauczyciele mogą zakwestionować to, gdy dziecko nie może znaleźć podręcznika w swoim biurku. Najniższe wyniki osiągają zwykle w testach wymagających mentalnej manipulacji informacjami (tj. „wielośledzenie”) lub w zadaniach, w których dziecko jest podatne na rozproszenie, lub w tych, na które wpływa bycie ciężkim perfekcjonistą, mianowicie podtesty zakresu cyfr, arytmetyki i kodowania (symbol cyfry). W tych testach dziecko musi zapamiętać ciąg liczb, wykonać mentalne zadania arytmetyczne i za pomocą ołówka skopiować serię kształtów w określonym czasie. Dzieci z zespołem Aspergera mogą również mieć względne trudności z testami, które wymagają sekwencyjnego rozumowania, jak w teście układania obrazów. Seria obrazków przedstawiających historię jest pomieszana i dziecko musi zrozumieć historię, aby ułożyć obrazki we właściwej kolejności. Psycholog, który przeprowadza test na inteligencję, może przedstawić wychowawcy klasy lub rodzicowi wyjaśnienie mocnych i słabych stron poznawczych dziecka, aby mogli zrozumieć, dlaczego dziecko osiąga mniejsze sukcesy, niż mogłoby być oczekiwane w niektórych aspektach szkolnego programu nauczania. Psycholog może również zaproponować alternatywne strategie, aby pomóc dziecku w osiągnięciu określonych zdolności akademickich w oparciu o jego mocne strony poznawcze. Względne opóźnienie w nabyciu określonej umiejętności może wynikać z rzeczywistej trudności w zrozumieniu pojęcia – problemu z „twardym okablowaniem mózgu” – oraz zmiany metody nauczania, opartej na wiedzy uzyskanej z wyników oceny zdolności intelektualnych, może osiągnąć większy sukces. Posiadanie oceny IQ może dostarczyć cennych informacji na temat zdolności poznawczych, ale Hans Asperger zauważył, że większość testów inteligencji celowo unika sprawdzania wiedzy szkolnej i wyklucza zadania, w których ważną rolę odgrywa uczenie się i środowisko. Napisał, że:

Trudności tych dzieci zostaną jednak ujawnione w testach związanych z nauką. Dlatego używamy testów uczenia się, aby powiedzieć nam nie tylko o wiedzy szkolnej tych dzieci, ale także o ich metodach, uwadze, koncentracji, rozpraszaniu się i wytrwałości.

Kompleksowa ocena zdolności poznawczych musi obejmować testy wiedzy szkolnej oraz poziom funkcjonowania dziecka w zakresie przedmiotów szkolnych.

Dzieci i dorośli z zespołem Aspergera mają niezwykły profil zdolności poznawczych (tj. myślenia i uczenia się). Niektóre małe dzieci z zespołem Aspergera rozpoczynają szkołę z umiejętnościami akademickimi powyżej poziomu ich klasy. Tak zaawansowana umiejętność czytania i liczenia mogła być samoukiem od najmłodszych lat poprzez oglądanie edukacyjnych programów telewizyjnych, takich jak Ulica Sezamkowa, czesne z edukacyjnych programów komputerowych lub gorliwe przeglądanie książek i czytanie o specjalnych zainteresowaniach. Niektóre małe dzieci z zespołem Aspergera z łatwością „łamią kod” czytania, ortografii lub liczenia; w rzeczywistości te tematy mogą stać się ich szczególnym zainteresowaniem. W przeciwieństwie do tego, niektóre dzieci z zespołem Aspergera mają znaczne opóźnienia w tych umiejętnościach akademickich, a wczesna ocena zdolności poznawczych sugeruje specyficzne problemy z uczeniem się. Wydaje się, że jest więcej dzieci z zespołem Aspergera, niż można by się spodziewać po skrajnych zdolnościach poznawczych. W szkole nauczyciele szybko rozpoznają, że dziecko ma charakterystyczny styl uczenia się, ma talent do rozumienia świata logicznego i fizycznego, dostrzegania szczegółów oraz zapamiętywania i porządkowania faktów w sposób systematyczny. Jednak dziecko może łatwo się rozpraszać, zwłaszcza w klasie, a gdy rozwiązywanie problemów wydaje się mieć „umysł jednotorowy” i strach przed porażką. W miarę przechodzenia dziecka przez kolejne stopnie szkolne nauczyciele identyfikują problemy ze zdolnościami organizacyjnymi, zwłaszcza w odniesieniu do zadań domowych i wypracowań. Obserwują również, że dziecko wydaje się nie słuchać rad lub uczyć się na błędach. Sprawozdania szkolne na koniec roku często opisują wyraźnie nierówny profil osiągnięć w nauce z obszarami doskonałości i obszarami, które wymagają pomocy naprawczej. Niezwykle ważne jest, aby nauczyciele i rodzice wiedzieli, jak konkretne dziecko z zespołem Aspergera myśli i uczy się, aby poprawić swoje zdolności poznawcze i osiągnięcia w nauce. Jest to szczególnie ważne, ponieważ dzieci zwykle mają dwa powody, aby chodzić do szkoły – uczyć się i towarzysko. Jeśli dziecko z zespołem Aspergera nie odnosi sukcesów społecznych w szkole, to sukces akademicki staje się ważniejszy jako główna motywacja do uczęszczania do szkoły i rozwijania poczucia własnej wartości. Sama diagnoza zespołu Aspergera daje ograniczone informacje na temat oczekiwanego profilu zdolności poznawczych konkretnego dziecka, ale cenne informacje można uzyskać dzięki formalnym testom przy użyciu standaryzowanego testu inteligencji i testów osiągnięć w nauce.

• Niezwykłe zdolności językowe są podstawową cechą zespołu Aspergera.
• Standaryzowane testy mierzące język receptywny i ekspresyjny mogą nie być wrażliwe na konkretny język dzieci i dorosłych z zespołem Aspergera.
• Skłonność dziecka do używania złożonych zdań nie oznacza automatycznie, że może ono w pełni zrozumieć złożone instrukcje.
• Dziecko może wykazać się zdolnościami językowymi w formalnej sytuacji testowej z logopedą, ale ma znaczne trudności z szybkością przetwarzania języka potrzebną w rzeczywistych sytuacjach.
• Niektóre małe dzieci, u których później zdiagnozowano zespół Aspergera, mogą mieć opóźniony rozwój mowy, ale pierwsze wypowiedziane słowa mogą być wypowiedzią składającą się z kilku słów lub zdań.
• Osoba z zespołem Aspergera może nie przestrzegać konwencjonalnych zasad konwersacji dotyczących inicjowania, podtrzymywania i kończenia rozmowy.
• Historie społeczne można wykorzystać do zrozumienia kontekstu społecznego i konwencji, oczekiwań, myśli i uczuć każdego uczestnika rozmowy.
• Nowych umiejętności konwersacyjnych można nauczyć się i ćwiczyć za pomocą interaktywnych gier i odgrywania ról.
• Dorosły może zachowywać się jak osoba, która popełnia błędy pragmatyczne lub w rozmowie, prosząc dziecko o zidentyfikowanie tego, co zrobiła, co nie było dobrą techniką rozmowy.

• Dziecko lub osoba dorosła z zespołem Aspergera może potrzebować nauczyć się pytań i komentarzy „ratunkowych”, które można wykorzystać do naprawy rozmowy lub uzyskania wyjaśnień.
• Ćwiczeniem dla małych dzieci jest posadzenie dziecka obok osoby dorosłej, która ułatwia rozmowę z innym dzieckiem (lub dorosłym), a opiekun konwersacji szepcze dziecku do ucha, co ma powiedzieć lub zrobić i kiedy to powiedzieć.
• Program mający na celu poprawę umiejętności konwersacji musi obejmować instrukcje i czynności zwiększające:

° umiejętności słuchania

° umiejętność dawania i otrzymywania komplementów i krytyki

° świadomość kiedy i jak przerywać

° możliwość tworzenia łączących komentarzy w celu wprowadzenia zmiany tematu

° możliwość korzystania z komentarzy naprawczych

° wiedza o tym, jak zadawać pytania, gdy nie wiesz, co powiedzieć lub zrobić.

• Program może wykorzystywać nagrania wideo z działań do identyfikacji błędów i sukcesów w konwersacji.
• Nastolatkowie z zespołem Aspergera mogą niechętnie uczestniczyć w grupie konwersacyjnej, ale wskazówki dotyczące umiejętności konwersacji mogą być akceptowane, gdy zostaną włączone do zajęć dramy w szkole średniej.
• Rozmowy komiksowe mogą być wykorzystane do wyjaśnienia, co ktoś może myśleć i czuć w rozmowie.
• Niezwykle ważne jest, aby osoba z zespołem Aspergera była chwalona za udane rozmowy, a to, co powiedziała (lub nie powiedziała), co zostało docenione, zostało zidentyfikowane.
• Osoba z zespołem Aspergera ma tendencję do dosłownej interpretacji tego, co mówi druga osoba, będąc bardzo zdezorientowana idiomami, ironią, figurami retorycznymi, insynuacjami, a zwłaszcza sarkazmem.
• Figury mowy są postrzegane przez osoby z zespołem Aspergera jako nielogiczne i kolejny przykład tego, jak typowi ludzie nie wyrażają swoich intencji.
• Dziecko lub dorosły z zespołem Aspergera może mieć trudności ze zrozumieniem znaczenia i informacji przekazywanych przez zmianę tonu, fleksję lub nacisk na pewne słowa podczas słuchania mowy drugiej osoby.
• Odgrywanie ról, słuchanie nagrań audio i zajęcia teatralne mogą być wykorzystane do wyjaśnienia, w jaki sposób i dlaczego zmienia się ton, modulacja i nacisk, aby przekazać ukryte wiadomości.
• Abstrakcje i brak precyzji są rzadko tolerowane przez osobę z zespołem Aspergera. Członkowie rodziny nauczyli się unikać komentarzy lub odpowiedzi przy użyciu słów takich jak „być może”, „być może”, „czasami” lub „później”.
• Kilka autobiografii osób z zespołem Aspergera zawiera odniesienia do problemów z koncentracją na głosie jednej osoby, gdy mówi kilka osób, lub zniekształconego postrzegania przemówienia ludzi.
• Aby wspomóc percepcję słuchową i zrozumienie, ważne jest, aby zminimalizować hałas w tle i paplaninę.
• Drukowane lub pisemne instrukcje dla dziecka z zespołem Aspergera będą musiały być spójne z poziomem rozumienia języka przez dziecko, a nie opierać się na jego zdolności do mówienia lub czytania złożonych słów.
• Opracowałem styl rozmowy, który określam jako „Aspergera”, który polega na uważnym rozważeniu tego, co i jak powiedzieć w rozmowie z osobą z zespołem Aspergera.
• Mówiąc „Aspergerese”, typowa osoba musi jasno określić swoje intencje, unikając dwuznaczności lub niepotrzebnej subtelności. Ważne jest również, aby dać osobie z zespołem Aspergera trochę czasu na przemyślenie swoich myśli przed oczekiwaniem odpowiedzi na pytanie i nie czuć się niekomfortowo z chwilową ciszą i brakiem kontaktu wzrokowego.
• Nie obrażaj się bezpośrednią szczerością osoby z zespołem Aspergera i miej świadomość, że osoba ta nie jest z natury uzdolniona w sztuce konwersacji.
• Jeśli język społeczny jest uważany za język obcy dla osób z zespołem Aspergera, to dzięki uczeniu się ich od najmłodszych lat, dzieci z zespołem Aspergera mogą w końcu nauczyć się mówić tym „drugim językiem” jak tubylec.

W poprzedniej Części wyjaśniono skłonność wielu osób z zespołem Aspergera do szczególnego zainteresowania. Czasami osoba z zespołem Aspergera może mieć naturalny talent i szczególne zainteresowanie językami obcymi. Osoba może nabyć umiejętność posługiwania się wieloma językami bez błędów wymowy oczekiwanych, gdy typowa osoba z określonego kraju ojczystego uczy się tego języka. Na przykład, gdy Anglik uczy się francuskiego, mieszkaniec Francji może łatwo wykryć, że pierwszym językiem mówiącego jest angielski. Kiedy osoba z zespołem Aspergera uczy się języka obcego, może wystąpić niezwykła umiejętność wymawiania słów wypowiedzianych przez native speakera. Może to prowadzić do udanej kariery językowej, takiej jak tłumacz pisemny lub ustny. Jednak jedynym uniwersalnym językiem, który jest niezmiennie trudny do nauczenia dla osób z zespołem Aspergera, jest język społeczny. Jak powiedział mi Geoff: „Kiedy jest rozmowa towarzyska, jest jak inny język”. Jeśli uznamy język towarzyski za język obcy dla osób z zespołem Aspergera, to może się okazać, że uczymy i zachęcamy do kontaktów towarzyskich. język w młodym wieku, dzieci z zespołem Aspergera mogą w końcu mówić tym „drugim językiem” jak tubylec.