https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Niniejsze badanie stanowi wstępne uzasadnienie zastosowania krótkiej i ekonomicznej 12-tygodniowej interwencji przeznaczonej do wczesnego procesu diagnostycznego. W szczególności stosowanie wczesnego, krótkoterminowego, specyficznego programu rozwojowo-behawioralnego może prowadzić do szybkiego nabycia technik interwencyjnych i natychmiastowej poprawy u dzieci. Sugeruje to, że skrócony program coachingu dla rodziców może być opłacalnym modelem pod względem minimalizacji potrzeby dodatkowych usług edukacyjnych dla rodziców i/lub wymagania mniejszej liczby godzin bezpośredniej opieki nad dziećmi. Ponadto model zapewnia rodzinom niezbędne wsparcie w trudnym i emocjonalnym okresie tuż po postawieniu diagnozy i może służyć jako narzędzie do zaszczepiania rodzicom niezbędnych umiejętności i pewności siebie, aby wspierać rozwój ich dziecka z autyzmem. Obecnie trwa wieloośrodkowe, randomizowane, kontrolowane badanie sprawdzające wpływ programu coachingu dla rodziców ESDM w porównaniu ze środowiskowymi programami interwencyjnymi na rozwój dzieci z ASD w wieku 12–24 miesięcy. W badaniu tym uczestniczyła większa grupa uczestników z szerszego spektrum środowisk społeczno-ekonomicznych i etnicznych. Trwa również badanie, na ile skuteczny ten model coachingu rodziców przekłada się na lokalne podmioty świadczące wczesną interwencję i państwa wspierające w zapewnianiu skoordynowanych usług małym dzieciom (od urodzenia do 3 lat). Przyszłe badania określą rodzaj wsparcia i długość interwencji niezbędnej, aby umiejętności coachingu rodziców mogły przekazać znaczący, trwały rozwój rozwojowy u niemowląt i małych dzieci zagrożonych ASD.
Przykład treści PT nr 2: Budowanie pewności siebie – rodzinna terapia poznawczo-behawioralna
Kilka studiów przypadków i eksploracyjnych badań klinicznych sugeruje, że terapia poznawczo-behawioralna (CBT) może zmniejszyć objawy lękowe u dzieci z ASD (np. Chalfant i in., 2007; Reaven i Hepburn, 2003; Sze i Wood, 2007). Sofronoff i in. (2005) ocenili dwa warianty 6-tygodniowego programu CBT w formie terapii grupowej dla dzieci z zespołem Aspergera, skupiającego się na rozpoznawaniu emocji i restrukturyzacji poznawczej. Chociaż u uczestniczących w badaniu dzieci nie zdiagnozowano zaburzeń lękowych przed leczeniem jako takim, pomiary zawarte w raportach rodziców wykazały spadek objawów lękowych u dzieci w grupach CBT w porównaniu z grupą oczekujących po leczeniu. Ponadto 16-tygodniowa interwencja CBT w ramach terapii grupowej, przetestowana przez Chalfanta i współpracowników, była skierowana do dzieci z ASD i współistniejącymi zaburzeniami lękowymi i wykazała, że u dzieci z grupy otrzymującej natychmiastowe leczenie zaobserwowano znaczną redukcję lęku w porównaniu z grupą oczekującą. Jednakże wywiady diagnostyczne po leczeniu przeprowadzono raczej z udziałem klinicystów, a nie niezależnych oceniających i nie przeprowadzono kontroli wierności. Zatem chociaż CBT może być obiecującą metodą interwencji w populacji osób z ASD, charakterystyka metodologiczna istniejących badań wyklucza wnioski na temat skuteczności (np. Chambless i Hollon, 1998). Co więcej, w przypadku rozważania terapii poznawczo-behawioralnej bez zaangażowania rodziców nadal istnieją obawy dotyczące uogólniania i utrzymywania terapii. Obecnie na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles trwają badania mające na celu sprawdzenie wpływu jednego modelu rodzinnej terapii poznawczo-behawioralnej (FCBT) u dzieci z pierwotną diagnozą zespołu Aspergera lub wysokofunkcjonującego autyzmu i współistniejącym zaburzeniem lękowym. Wstępne wyniki tego randomizowanego, kontrolowanego badania podsumowano poniżej