Porady Wujka Barnaby

Posiadanie AS może być wyczerpujące. Energia psychiczna potrzebna do negocjowania świata nie zaprojektowanego dla Aspies jest świetna. Połącz to z przeciążeniem sensorycznym, częstymi intensywnymi reakcjami emocjonalnymi, wrażliwością fizjologiczną i faktem, że wiele osób ze spektrum autyzmu wydaje się mieć niezwykłe wzorce snu i patrzysz na jedną zmęczoną osobę! Nie można przecenić leczniczych korzyści płynących z dobrej jakości snu. Jeśli w coś zainwestujesz, uczyń z tego „przystań” do spania. Odpowiedni odpoczynek i sen są niezbędne funkcjonowanie. Dobre wskazówki dotyczące snu dla Aspies:

• Stwórz sanktuarium, które sprzyja dobremu senowi. Możesz mieć wrażliwość sensoryczną, której nawet nie jesteś świadomy, a która może powodować problemy ze snem. Mogą to być niepokój związany ze snem obok innych (bez powodu emocjonalnego), potrzeba całkowitego wyciszenia lub wpływ pościeli, która jest niezgodna z Twoimi potrzebami dotykowymi.
• Włącz wzorce snu do swojej rutyny. Staraj się utrzymywać stały czas czuwania i snu.
• Miej rutynę budzenia się i spania, zgodnie z którą w tych momentach robisz te same rzeczy w tej samej kolejności. To może być bardzo terapeutyczne.
• Zasypianie jest tak samo złe, jak niewystarczająca ilość snu. Jeśli masz skłonność do depresji, często rozwiązaniem jest pójście do łóżka. Spróbuj znaleźć alternatywę. Zasypianie może powodować zmęczenie i osłabienie osoby.
• Jeśli ze względu na AS jedyny sposób, w jaki jesteś w stanie spać to o nieparzystych porach, przez krótkie okresy lub według określonego schematu, postaraj się, aby osoby wokół Ciebie zaakceptowały, że nie zawsze możesz „dopasować się” do wzorców snu inne.

Ogólne wskazówki dietetyczne:

• Śniadanie: nigdy go nie przegap. Włącz śniadanie zawsze do swojej rutyny. Niezbędne jest, aby Twoje ciało i mózg zaczęły działać.
• Dopływ cukru we krwi: utrzymuj stały poziom cukru we krwi. Żywność energetyczna „szybka naprawa”, taka jak czekolada lub słodycze, spowoduje szybki haj, ale gorszy niski poziom. Utrzymywanie stałego poziomu cukru we krwi jest niezbędne dla równowagi psychicznej i fizycznej. Jedz regularne dostawy żywności o przedłużonym uwalnianiu, takiej jak orzechy, owoce, zboża i rośliny strączkowe.
• Przysmaki: zachowaj je tak, jak powinny – smakołyki!
• Czas posiłków: staraj się nie jeść ciężkich potraw najpóźniej o 18:00, ponieważ może to zaburzyć prawidłowe trawienie.

Wydaje się, że niektóre suplementy mają korzystny wpływ na niektóre Aspies. Takie suplementy są związane z funkcjonowaniem mózgu. Te suplementy obejmują olej z wiesiołka, kwas foliowy, olej lniany i oleje rybne omega 3.

Odpowiedni relaks jest niezbędny dla każdego, nie tylko dla osób z ZA. Jednak dla osób, które często odczuwają wysoki poziom lęku i napięcia, relaksacja jest niezbędna do zdrowego funkcjonowania. Wiele Aspies żyje w stanie ciągłego pobudzenia, co oznacza, że ​​mają mniej energii psychicznej, z którą mogą pracować nad emocjami swoje i innych. Powszechnie w rezultacie wiele Aspies ma częste wybuchy emocjonalne lub „załamania”, które NT mogą wydawać się całkowicie nieproporcjonalne do sytuacji lub bezsensowne. Dla niektórych Aspies tradycyjne metody relaksacji ukierunkowane na NT nic dla nich nie robią. Czy istnieje „sanktuarium” przyjazne dla osób Aspie, w którym można z łatwością odpocząć? Może to być miejsce, w którym masz całkowitą kontrolę, gdzie twoje potrzeby są zaspokajane na twoich warunkach lub gdzie możesz naprawdę być sobą, AS i wszystkim. Bez frontu i bez aktorstwa. Dla wielu Aspies znalezienie sposobu na odpowiedni relaks może wiązać się z potrzebą sensoryczną lub budzić szczególne zainteresowanie.

Jak wspomniano w tym przewodniku, należy pamiętać, że osobowość danej osoby ma ogromny wpływ na sposób radzenia sobie z zespołem Aspergera. Nie ma nic gorszego niż spotkanie z osobami o dobrych intencjach, które próbują „wesprzeć” osobę z zespołem Aspergera stereotypową wiedzą o ZA, jak gdyby „jedna strategia pasowała do wszystkich Aspies”. Z pewnością trudno jest dokonać wyboru między tym, czym jest osobowość danej osoby, a tym, czym jest zespół Aspergera u danej osoby. Byłoby to długie, złożone i prawdopodobnie bezowocne ćwiczenie. Jednak z punktu widzenia dobrego samopoczucia kluczowe jest prawdziwe „bycie sobą”. Niektóre Aspies narzekają, że czują się tak, jakby „tak naprawdę nie istnieją” lub mają wiele osobowości. Jednym ze sposobów spojrzenia na to zjawisko może być stwierdzenie, że jest to bardzo rozsądna strategia przetrwania. Jeśli osoba, którą znasz, jest głęboko w tobie, czuje się zbyt dziwna, „oderwana od ściany” lub przerażająca, aby kiedykolwiek została ujawniona, nie jest zaskakujące, że możesz rozwinąć „front”, aby sobie z tym poradzić. To nie jest ten sam rodzaj „frontu”, jaki może wykazywać NT. Typ osobowości „frontowych” lub stworzonych, które osoby z zespołem Aspergera często muszą zatrudniać, aby sobie poradzić, są znacznie głębsze i bardziej złożone. Sam wysiłek związany z próbą zachowania i wydawania się „normalnego” dla wielu dorosłych z zespołem Aspergera wymaga umiejętności, co jeśli jest stosowane przez dłuższy czas, może prowadzić do wyczerpania i depresji, zwłaszcza gdy nie przynosi wyraźnych korzyści.

Zbyt często na osoby z ZA patrzy się pod kątem ich „zaburzenia”, „stanu” lub „problemu”. Przed postawieniem diagnozy należy przyjrzeć się tej osobie poza „problemem” zespołu Aspergera. Nawet sami Aspergowie są tego winni (co jest całkowicie zrozumiałe) w tym sensie, że po postawieniu diagnozy mogą mieć obsesję na punkcie zespołu Aspergera i autyzmu do tego stopnia, że ​​mogą zapomnieć, że oprócz diagnozy są osobą z poczuciem indywidualności. Pamiętając, że AS to duża część osoby, nie jest to bynajmniej cała osoba. Patrzenie z holistycznego punktu widzenia jako osoby z ZA jest niezbędne dla dobrego samopoczucia. Wydaje się, że zamiast skupiać się na „ciężkości” zespołu Aspergera i poprawiać go lub zmieniać, bardziej przydatne wydaje się skupienie się na tym, jak dana osoba faktycznie sobie z tym radzi.

Specjalne zainteresowania

Wspólne dla wielu Aspies jest wszechogarniające zainteresowanie lub „obsesja”. Intensywne skupianie się na jednej lub dwóch rzeczach jest czasami postrzegane jako niezdrowe psychicznie, co powoduje, że osoba ma wąskie lub nierealistyczne rozumienie świata zewnętrznego. Jednak ile Aspies faktycznie chciałoby stracić swoje szczególne zainteresowania lub obsesje? Niewątpliwie byłoby to interesujące wiedzieć. W świecie, który czasami nie ma sensu, zainteresowanie, które ma sens dla człowieka, wydaje się doskonałą strategią radzenia sobie i przetrwania.

Rozwijanie przyjaznej kultury osób z zespołem Aspergera

„Gdybyś tylko spróbował trochę bardziej, życie byłoby o wiele łatwiejsze”.

„Celowo jesteś nieelastyczny i trudny”.

 „Jesteś elokwentny, bystry i zdolny. Wszystko jest w twojej głowie, nie ma z tobą nic złego ”.

„Gdybyś po prostu próbował dopasować się do wszystkich innych, byłbyś o wiele szczęśliwszy”.

„Nie jesteś w spektrum autyzmu, możesz rozmawiać i nawiązywać kontakt wzrokowy!”

„Po prostu dołącz do wszystkich!”

„Musisz tylko wybrać bycie szczęśliwym”.

Co trzeba zrobić, aby inni zrozumieli, jak to jest mieć niewidzialną niepełnosprawność? Niestety, czasami stworzenie fizycznej manifestacji, takiej jak samookaleczenie, wydaje się być jedynym sposobem, aby niektóre osoby zostały wysłuchane. Nie bądź jednym z nich. Autyzm i zespół Aspergera to niewątpliwie bardzo złożone schorzenia, które nie są łatwe do zrozumienia. Jednak brak zrozumienia i wiedzy zarówno wśród laików, jak i profesjonalistów dotyka tych, którzy najbardziej tego potrzebują, czyli samych osób z zespołem Aspergera. W końcu, czy naprawdę warto całą energię psychiczną potrzebną do dopasowania się do innych i udawania „normalnego”? Czy osoba sparaliżowana od pasa w dół nadal zmuszałaby się do poruszania nogami? Czy osoba niewidoma nadal rzucałaby sobie wyzwanie, aby przejść przez ulicę bez podpór? Trudno powiedzieć, ponieważ niektórzy twierdzą, że osoby z ZA są dopiero późno rozwijającymi się i nie należy ich porównywać z osobami z nieuleczalnymi zaburzeniami lub upośledzeniami. Inni twierdzą, że skoro ZA jest zdecydowanie innym okablowaniem mózgu, po prostu nie warto próbować zmieniać czegoś, czego nie należy zmieniać. Wydaje się, że wszystko sprowadza się do debaty na temat różnorodności. Ujawnianie i uznawanie AS innym może być prawdziwie wyzwalającym i radosnym doświadczeniem, a także może przynieść dramatyczny skutek. W miarę możliwości zachęcaj do przyjaznej kultury osób z zespołem Aspergera. Nie akceptuj ignorancji, ale nie wściekaj się na tych, którzy jej nie akceptują. Nawet się nie przejmuj. Nie można dyskutować z nierozsądnymi ludźmi.

Dla wielu osób z ZA wykluczenie społeczne na pewnym poziomie jest rzeczywistością. Może to być brak pracy lub znacząca codzienna aktywność. Może to również wynikać z wykluczenia w społeczności, z wypoczynku lub zajęć towarzyskich, lub może to być emocjonalna izolacja od walki o tworzenie i utrzymywanie przyjaźni i relacji. Dlatego wykluczenie społeczne często może oznaczać pozostawienie jednostki z pustym życiem pozbawionym sensu i sensu. Kluczem jest utrzymanie wysokiego poziomu aktywności. Oznacza to utrzymywanie jak największej liczby osób zajętych. Puste życie pozwala na wypłynięcie na powierzchnię najbardziej nieprzyjemnych uczuć. Zajmowanie umysłu i ciała zmniejsza szansę na to. W idealnym świecie dorośli Aspergera mieliby taki sam dostęp do udziału w życiu społecznym, jak wszyscy inni. Niestety, ten idealny świat jeszcze nie istnieje. W takich okolicznościach potrzeba dużo siły, aby iść dalej. Kontynuacja wymaga dużo odwagi. Jeśli jesteś jedną z tych wytrwałych osób, które po prostu „idą naprzód”, pochwal się za to i upewnij się, że inni również przyznają Ci zasługi. Pozwoli to utrzymać poczucie własnej wartości tam, gdzie powinno być.

Jak omówiono w części „Depresja”, kierowanie złości na siebie może mieć bardzo szkodliwy wpływ na samopoczucie psychiczne. Życie z zespołem Aspergera może być ogromnie frustrujące. Dodaj to do braku zrozumienia i akceptacji ze strony innych, a rezultatem może być czasami dużo złości, zgorzknienia i cynizmu. Jednak wyładowywanie złości na sobie lub innych, bez względu na to, jak wiele wydaje się to sensowne w danym momencie, w ogóle nie pomaga, często pozostawiając po sobie żal. Gniew zaczyna się spiralnie. Najlepszym sposobem radzenia sobie z tym problemem jest szukanie znaków, zanim wymknie się spod kontroli. Ze względu na ciągłe narastanie frustracji i niepokoju w życiu codziennym, wyczerpanie i przytłoczenie jest powszechne dla wielu Aspies. Aspie będą miały „stopienia”, podczas których mogą atakować innych lub atakować innych (zwykle w sensie emocjonalnym). Ciągłe podniecenie może również prowadzić do nadwrażliwości emocjonalnej w sytuacjach, które inni „zlekceważyliby”. Jeśli czujesz, że zaczynasz się stresować, złościć lub przeciążać, spróbuj wykonać następujące czynności:

• Porozmawiaj z kimś, komu ufasz. Czasami rozmowa z osobą, która nie jest bezpośrednio z tobą związana, może być bardziej pomocna, ponieważ może zapewnić neutralną perspektywę.
• Ucieknij natychmiast. Może to oznaczać wyjście z pokoju, spacer lub przejażdżkę samochodem.
• Miej dobrze rozumiane potrzeby przez NT, abyś nie musiał się tłumaczyć. Miej ćwiczenie, dzięki któremu jeśli zacznie się przeciążać, inni dadzą ci swoje błogosławieństwo, aby uciec do twojej własnej przestrzeni, aby „zejść” bez wielkiego emocjonalnego „popisu”.
• Zanurz się w czymś zupełnie innym, takim jak szczególne zainteresowanie, film, utwór muzyczny.
• Zrób coś konstruktywnego, do czego zwykle nie masz motywacji. Skieruj na to swój gniew.
• Odpręż się fizycznie, ćwicząc lub waląc w poduszkę lub worek treningowy.
• Pomyśl o kimś innym – czy możesz skierować swój gniew na pozytywną pomoc komuś innemu?
• Nie bądź dla siebie zbyt surowy; nie dąż do perfekcji, często starasz się jak najlepiej, więc bądź z tego dumny.
• Nie bądź zbyt surowy dla innych, przebaczenie może być pomocne i dodające siły.
• Wzmocnij się pozytywnością i możliwością wzniesienia się ponad to, co Cię złości.
• Zrozum, że możesz potrzebować wsparcia NT wokół siebie w usuwaniu emocji z sytuacji, w których „topisz się”. NT może nadal przywiązywać emocjonalną wagę do takiej sytuacji, chcąc „omówić ją” i tak dalej, długo po tym, jak Aspie się z tym uporała. Spróbuj i pomóż NT w zrozumieniu, że załamania są bardziej wynikiem nadmiernej stymulacji niż poważnego problemu emocjonalnego

Uważaj na terminy „poradnictwo” i „terapia”. Dostępnych jest wiele form poradnictwa i terapii. Niektóre formy są lepsze od innych, a kluczem jest dokładne określenie, co chcesz dzięki temu zyskać. Niektóre formy poradnictwa i terapii polegają na tym, że osoba patrzy na źródło swoich problemów. Aby się poruszać i leczyć, muszą przejść przez bolesne lub traumatyczne doświadczenia. Inni mogą być wyczerpani, ponieważ koncentrują się tak bardzo na problemie, że osoba wychodzi z tego poczuciem bezsilności, jeszcze bardziej uderzając w negatywność swojej sytuacji. Zadaj sobie pytanie: czy chcesz rozmawiać o swoich problemach, będąc wysłuchanym, czy chcesz zyskać samoświadomość, czy szukasz rozwiązań lub sposobów na przyszłość? Przed wyjazdem jasno określ, czego oczekujesz od poradnictwa lub terapii! Niektóre Aspie szukają porady, szukając osoby, z którą mogliby się poruszać i zrozumieć „obcy” świat społeczny. Wiele form terapii i poradnictwa opiera się na introspekcyjnej aktywności i dyskusji opartej na uczuciach obejmujących rozpoznanie emocjonalne i abstrakcyjną samoświadomość. Czasami może to przynieść więcej szkody niż pożytku dla Aspies, które nie są w naturalny sposób zaprogramowane do patrzenia na świat w inny sposób niż logika i mogą skończyć się bardziej zdezorientowanym i przygnębionym. Niestety, obecnie nie ma wielu praktycznych stylów poradnictwa lub terapii łatwo dostępnych dla Aspies. Idealne formy wsparcia wykorzystywałyby i odnosiły się do sposobu rozumienia świata przez Aspie, z naciskiem na praktyczność, strukturę i logikę. Jeśli jesteś zainteresowany uzyskaniem takiego wsparcia, zobacz kontakt w sprawie „Brakującego łącza” na końcu przewodnika.

W życiu Aspie luksus, który osoby z NT przyjmują za pewnik, polega na względnie stabilnej i bezpiecznej egzystencji, to znaczy, że mogą one w pewnym wygodnym stopniu nadać sens temu, co się wokół nich dzieje. Z tego właśnie powodu wiele Aspies pragnie porządku, rutyny i identyczności. Zamiłowanie Aspie do porządku jest często postrzegane jako nieelastyczne, odporne i niezdrowe. Jeśli jednak świat jest tak niespójny i zagmatwany, nie jest zaskakujące, że osoba z zespołem Aspergera będzie chciała stworzyć porządek w sposób, który będzie dla niej odpowiedni. Może to być angażowanie się w czynności, które wydają się przypominać zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD). Kluczową kwestią jest tutaj zwrócenie uwagi, czy usunięcie takich czynności z osoby może spowodować więcej cierpienia niż same akty.

Najpierw zidentyfikuj wyzwalacze, kiedy to nastąpi. Kiedy, gdzie, dlaczego, z kim i jak? Prowadź dziennik i monitoruj te szczegóły. Czy możesz przerwać ten cykl? Kiedy czujesz, że musisz dokonać samookaleczenia, spróbuj odwrócić uwagę od innych czynności, takich jak rozmowa z kimś, komu ufasz; spisywanie swoich uczuć w formie dziennika lub listu; zanurzenie się w muzyce lub działalności twórczej, takiej jak sztuka; zanurzając się w środowisku sensorycznym, na przykład wąchając uspokajający zapach lub wykonując ćwiczenia. O wiele łatwiej jest powiedzieć o tych rozproszeniach, niż zrobić, jeśli już osiągnąłeś etap udręki. Jeśli nadal czujesz, że musisz zrobić sobie krzywdę, spróbuj wykonać następujące czynności: użyj czerwonego markera lub kredki do oczu, aby zaznaczyć miejsca, które chcesz skrzywdzić; pocieraj lodem te części siebie, które chcesz skrzywdzić; użyj worka treningowego, takiego jak poduszki, umieść plastry lub bandaże w miejscach, które chcesz uszkodzić, lub potrząśnij elastyczną opaską na nadgarstku. Jeśli naprawdę nie możesz zapobiec samookaleczeniu, ubierz się i zajmij się wszelkimi urazami, gdy tylko się pojawią. Należy również pamiętać, że zawód lekarza czasami brakuje współczucia i zrozumienia samookaleczenia, ale nie szukanie pomocy medycznej, gdy jest ona potrzebna, może wyrządzić więcej szkód w dłuższej perspektywie.

Samookaleczenie ma miejsce, gdy osoba celowo rani, okalecza lub  rani się. Można to robić regularnie lub okazjonalnie. Istnieje wiele powodów, dla których dana osoba może to zrobić. W przypadku zespołu Aspergera wyzwalaczem może być również komponent sensoryczny lub fizjologiczny. Zwykle osoby, które dokonały samookaleczenia, mogą: ciąć, palić, skubać, zadrapać lub rozerwać skórę; wdychać lub wkładać szkodliwe substancje lub przedmioty wewnętrznie; uderzać, uderzać lub rzucać częściami ciała w takie przedmioty, jak ściana lub wyrywać włosy. Przyjmowanie przedawkowania bez wyraźnego zamiaru popełnienia samobójstwa to także samookaleczenie. Niektóre osoby, które dokonały samookaleczenia, mają wyraźne przyczyny samookaleczenia, takie jak przeszłe nadużycia, określone traumatyczne wydarzenia, takie jak strata, presja, taka jak konformizm społeczny, depresja, niska samoocena lub izolacja emocjonalna i społeczna. Ogólnie jednak wyzwalaczem, który zwykle powoduje samookaleczenie, jest ucieczka od jakiegoś rodzaju bólu psychicznego. Może nie być wyraźnego wyzwalacza. W przypadku autyzmu może istnieć określony powód sensoryczny, taki jak chęć doświadczenia „prawdziwego” bólu. Samookaleczanie może być wykorzystywane przez ludzi z następujących powodów: uwidacznianie bólu wewnętrznego na zewnątrz jako sposób komunikowania się; jako środek kontroli w niestabilnym w inny sposób świecie; uczynienie fizycznie nie do zniesienia emocjonalnie bólu, z którym może być łatwiej sobie poradzić; uczucie „prawdziwego” lub „żywego”, gdy czujesz się pusty lub odrętwiały emocjonalnie; jako sposób na uwolnienie nie do zniesienia napięcia psychicznego lub jako sposób na ukaranie siebie poprzez depresję lub nienawiść do siebie. Dla niektórych osób pomysł powstrzymania samookaleczenia jest gorszy niż zmierzenie się z problemami, które je powodują. Z pewnością w przypadku autyzmu i zespołu Aspergera można by argumentować, że zniesienie mechanizmu radzenia sobie z samookaleczeniami może być bardziej szkodliwe dla jednostki, chyba że w jej życiu zostanie zaspokojonych szereg innych złożonych potrzeb. Wyzwalacze i problemy związane z samookaleczeniami u osób z ZA mogą być bardzo różne od tych u osób z NT, więc rozważ również te kwestie, takie jak różnice sensoryczne, czynniki fizjologiczne, takie jak dieta i tak dalej. Jeśli dokonasz samookaleczenia, możesz nie być gotowy, aby przestać. Zasięgnij porady w ośrodkach zdrowia psychicznego, jeśli chcesz przestać korzystać z profesjonalnej pomocy. Kluczem jest zminimalizowanie szkodliwych skutków samookaleczenia, jeśli nie jesteś gotowy, aby przestać. Jeśli regularnie poważnie się ranisz, upewnij się, że masz dostęp do odpowiedniej pomocy medycznej w przypadku urazów, które się zdarzają, aby zminimalizować szkody długoterminowe.