Porady Wujka Barnaby

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Pierce (w wieku dwóch lat) miał wspierających i kochających rodziców. Ze względu na ich chęć dowiedzenia się więcej o jego autyzmie, a także chęć zrozumienia indywidualności swojego dziecka, Pierce nadal rozwija swoje umiejętności komunikacyjne i cieszy się interakcjami społecznymi. Uczy się każdego dnia, jak radzić sobie z żądaniami innych ludzi, a także jak wyrażać swoje własne żądania.

FLASHBACK

Pod koniec naszej pierwszej sesji zabawy Pierce posłał mi czułego całusa z samochodu. Jego gestu nie należy interpretować jako „leczenia jego autyzmu”, ponieważ osoby autystyczne nie potrafią okazywać uczuć (kolejny mit). Jego gest oznaczał, że zwróciłem jego uwagę. Obserwował, jak posyłam mu całusa, a ponieważ dobrze się bawiliśmy, uśmiechnął się, a następnie skopiował moje zachowanie (w ten sposób nauczył się poprzez kopiowanie w taki sam sposób, w jaki robi to każde „normalne” dziecko) i odwzajemnił pocałunek (napędzany emocjami). Żadnych cudów, tylko dzielenie się zrozumieniem i ludzka więź.

DWA LATA PÓŹNIEJ

Dwa lata po zabawie z Piercem jego matka powiedziała mi: „Czasami nie mogłam cię zrozumieć. Powiedziałeś mi, że Pierce potrzebuje, abym mu wszystko wyjaśniła. W tamtym czasie mój syn nie mówił i był jak wir. Zastanawiałam się, jak mogę cokolwiek wyjaśnić, skoro on nawet nie słuchał ani nie mówił. Dwa lata później rozumiem. Mój syn zadaje więcej pytań, niż mam na nie odpowiedzi”.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Podczas czytania często natkniesz się na słowo interakcja. To, czym dzielę się, nie jest terapią per se, ponieważ nie postrzegam autyzmu jako choroby. Autyzm to sposób bycia i uczenia się, który wymaga zrozumienia. Twoje zrozumienie sposobu bycia twojego dziecka ewoluuje wraz ze wzrostem kochającej pozytywnej interakcji. My i nasze dzieci stale wchodzimy w interakcje. Od nas zależy, czy zmienimy negatywną i bezsensowną interakcję w jej pozytywny, znaczący odpowiednik. Aby zastosować zasady interakcji, nie musisz być zadowolony z autystycznego zachowania. Musisz stworzyć bezpieczną przestrzeń fizyczną, w której możesz obserwować jego zachowanie, a następnie wydawać osądy na temat tego, dlaczego tak się dzieje i jak najlepiej możesz modelować interakcję, aby zająć się jego zrozumieniem i zdolnością do odniesienia się do tego, czego od niego chcesz. Nie potrzebujesz do tego języka ani cudu – tylko cierpliwości i wiedzy. To nie „autyzm” Alexandra mnie zdenerwował; ani moje „nieautystyczne pochodzenie” nie spowodowało, że mój syn był zdenerwowany. Brak znaczącej interakcji między nami spowodował u nas obu wiele frustracji, zmęczenia i zdenerwowania. Mój strach przed śmiercią bez nikogo, kto by się nim zaopiekował po mojej śmierci, sprawił, że płakałem przez setki godzin. Sądzę, że prawdopodobnie czytasz tę książkę, ponieważ doświadczasz podobnych trudności.

Przykład

Najmłodsze dziecko, z którym dzieliłem umiejętności znaczącej interakcji, oprócz mojego syna, miało dwa lata, a najstarsze 42. Oboje potrzebowali troski i opieki. Oboje potrzebowali zrozumienia. Oboje potrzebowali wspierających rodziców. Czym się różnili?

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Dziecko, co do którego obawiałam się, że nigdy mi nie powie, że mnie kocha, zrobiło więcej niż mi powiedziało, pokazało mi. Jego wrażliwość dotykowa może zniechęcić je do przytulania lub całowania cię. Jeśli tak jest w twoim przypadku, wkrótce nauczysz się innych sposobów wyrażania i dzielenia się uczuciami.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Gdy mój autystyczny syn Alexander zbliża się do 13 roku życia, nasza przyjaźń rozkwita, a jego umiejętności komunikacyjne i społeczne nadal rozwijają się w sposób ciągły. Autyzm nie powstrzymał ich przed rozwojem – jego rozumienie i układ sensoryczny je spowolniły. Zostałam jego zaufaną przyjaciółką, tłumaczką i tłumaczką komunikacji autystycznej, nauczycielką języka dosłownego, mentorką komunikacji nieautystycznej i obrończynią praw emocjonalnych/człowieka. Dziecko, co do którego obawiałam się, że nigdy nie pójdzie do szkoły, jednak do niej chodziło. Moje pytania zmieniły się z „Czy może chodzić do szkoły?” na „Czy dla niego najlepiej, żeby był w szkole?”, „Do której szkoły?”, „Jak długo?” i „Dla czyjego dobra?”

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Dziecko, o którym obawiałem się, że nigdy nie znajdzie własnych przyjaciół, znalazło własnych przyjaciół. Pytanie zmieniło się z „Czy może znaleźć przyjaciół?” na „Co sprawia, że ​​ktoś jest dobrym przyjacielem?”, „Co sprawia, że ​​tęskni za przyjacielem?” i „Gdzie mogę znaleźć więcej osób takich jak te, z którymi naprawdę się wiąże?” Jego wrażliwy słuch może uniemożliwić mu dołączenie do głośnych dzieci. Dlatego zapewnienie mu cichej przestrzeni do nauki z dala od hałaśliwych dzieci leży w Twoich możliwościach i staje się symbolem Twojej miłości do niego. Porównaj to z wyruszeniem, aby zmienić jego wrażliwy słuch lub poproszeniem, powiedzmy, 50 dzieci, aby były cicho, ponieważ twoje dziecko nie radzi sobie z hałasem. Uwzględnianie jego potrzeb jest o wiele łatwiejsze i skuteczniejsze

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Mam również nadzieję, że ten blog dostarczy Ci narzędzi, które pomogą Ci w dążeniu do komunikowania swoich emocji i pogłębiania więzi z dzieckiem, które już mówi. Nie uczymy emocji, my je czujemy. Twoim zadaniem jest pomóc dziecku je nazwać.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Być może podczas czytania jesteś rodzicem dziecka, które nie jest w stanie wyrazić swoich potrzeb werbalnie. Mam nadzieję, że wiedza zawarta w tej książce pomoże ci znaleźć swój potencjał, aby zmienić siebie i zainspirować swoje dziecko do rozmowy z tobą. Jeśli mówi, ale jego mowa jest powtarzalna, ta książka może pokazać Ci, jak pomóc mu nauczyć się obszernego, znaczącego słownictwa, uwalniając go w ten sposób od dezorientacji i powtarzalności.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Na podstawie mojego doświadczenia mogę stwierdzić, że każde dziecko komunikuje swoje potrzeby, nawet jeśli komunikuje je poprzez to, co postrzegamy jako nieakceptowalne, powtarzalne lub bezsensowne zachowanie. Zapewnienie mu autystycznego środowiska do nauki ułatwi dziecku dostosowanie swojego stylu komunikacji do stylu nieautystycznego. Sensowna interakcja zaczyna się, gdy dziecko (a używając słowa „dziecko” mam na myśli każdą osobę w każdym wieku i każdej płci) rozumie, czego się chce. Po tym, jak dziecko nabierze pewności siebie w twoim towarzystwie, rozpoczyna się dalsza interakcja społeczna.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Chociaż twoja miłość i zrozumienie nie mogą wyleczyć jego sposobu uczenia się, mogą zapobiec poczuciu samotności u twojego dziecka, uchronić je przed bólem fizycznym i zainspirować je do komunikacji. Mogą również zainspirować cię do stworzenia przyjaznego autystom środowiska zaprojektowanego tak, aby zaspokoić jego potrzeby sensoryczne i edukacyjne oraz być dla ciebie azylem. Mogą cię zmotywować do mówienia dosłownie do twojego dziecka, dopóki jego umiejętności komunikacyjne nie rozwiną się na tyle, aby móc przeprowadzić pełną rozmowę. Wbrew temu, w co mnie wmówiono, moja miłość do Alexandra nie wyleczyła jego autyzmu. Jeśli mam być szczery, w 2001 roku czułem się z tego powodu przygnębiony – bardziej przygnębiony niż wtedy, gdy po raz pierwszy zdiagnozowano u niego tę chorobę. Ta depresja wynikała z presji ze strony konwencji społecznych i z tego, że zostałem okłamany, a nie z autyzmu Alexandra. Istnieją duże różnice między kochaniem dziecka a cierpieniem w milczeniu i wiedzą, jak najlepiej udzielić pomocy. To właśnie tutaj nasze słabości stają się podatne na wykorzystanie. Więc zaufaj swojej intuicji. Wyłącz swoje zagubienie i ból. Otwórz swój umysł i zostań uczonym życia. Autyzm nie przeszkadza Twojemu dziecku w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych, a komunikacja nie oznacza, że ​​autyzm jest wyleczony. Komunikacja jest przepustką do wzajemnego zrozumienia, wolności słowa Twojego dziecka, poczucia własnej wartości i nowego życia. Dlatego Twoje wysiłki, aby zainspirować komunikację, zostaną nagrodzone w postaci spokoju ducha.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Osoba autystyczna chce, abyś się uczył i dostosowywał. W tej osobie jest świadomość, dusza, która odczuwa ból, radość, przynależność i odrzucenie tak samo jak ty.