Porady Wujka Barnaby

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Poprawione Skale Niezależnego Zachowania (SIB-R) wyewoluowały ze Skali Niezależnego Zachowania, która była częścią Baterii Psychoedukacyjnej Woodcocka-Johnsona (Woodcock-Johnson). Obecna wersja tego narzędzia jest stosowana niezależnie od skali Woodcocka-Johnsona w celu oceny niezależności funkcjonalnej i funkcjonowania adaptacyjnego osób w wieku od 3 miesięcy do 80+ lat w różnych warunkach. SIB-R można wypełnić przy użyciu jednego z trzech dostępnych formularzy: Formularz wczesnego rozwoju, Formularz skrócony i Formularz kompleksowy. Istnieje również odmiana krótkiego formularza, która ocenia zachowania adaptacyjne i nieprzystosowawcze osób z wadą wzroku. Formularz Wczesnego Rozwoju zawiera 40 pozycji, które wchodzą w skład Formularza Kompleksowego, przeznaczonego dla dzieci od urodzenia do 5 roku życia lub starszych osób z poważnymi niepełnosprawnościami rozwojowymi. Formularz skrócony zawiera również 40 pozycji zawartych w formularzu kompleksowym i może być stosowany jako środek przesiewowy dla wszystkich grup wiekowych. Wreszcie formularz kompleksowy obejmuje 259 pozycji podzielonych na 14 podskal jako część jednego z czterech klastrów zachowań adaptacyjnych: umiejętności motoryczne, interakcja społeczna i umiejętności komunikacyjne, umiejętności życia osobistego i umiejętności życia w społeczności. Zachowania nieprzystosowawcze ocenia się za pomocą Skali Zachowań Problemowych. Zarządzanie dowolną skalą SIB-R może odbywać się przy użyciu techniki wywiadu częściowo ustrukturyzowanego lub poprzez wypełnienie listy kontrolnej respondentów. To drugie rozwiązanie sugeruje się, jeśli konieczna jest ocena więcej niż jednej osoby dziennie . Do ukończenia środka nie jest wymagane intensywne szkolenie; jednakże potrzebne jest szkolenie, aby uzyskać ocenę SIB-R i zinterpretować wyniki. SIB-R to łatwe w użyciu narzędzie do oceny zachowań adaptacyjnych i nieprzystosowawczych w szerokim zakresie grup wiekowych i na różnych poziomach rozwoju, a także w różnorodnych środowiskach, takich jak szkoła, dom lub społeczność. W szczególności SIB-R dobrze sprawdza się w ocenie podstawowych umiejętności adaptacyjnych u młodszych dzieci ze znacznym opóźnieniem w rozwoju poznawczym lub u dzieci z ASD . SIB-R można również wykorzystać do opracowywania zindywidualizowanych planów edukacyjnych, ustalania stażu akademickiego oraz w badaniach obejmujących umiejętności adaptacyjne

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Skala zachowania adaptacyjnego Amerykańskiego stowarzyszenia na rzecz upośledzenia umysłowego – mieszkalne i społeczne, wydanie drugie (ABS-RC:2) stanowi rewizję Skali zachowania adaptacyjnego AAMR , która odpowiada definicji upośledzenia umysłowego zaproponowanej przez Amerykańskie Stowarzyszenie na rzecz Upośledzenia Umysłowego w 1992 r. To kompleksowe badanie zostało zaprojektowane w celu oceny wielu specyficznych zachowań adaptacyjnych i nieprzystosowawczych u starszych osób z upośledzeniem umysłowym w placówkach mieszkalnych i społecznych . ABS-RC:2 składa się z dwóch części. Część pierwsza obejmuje obszary osobistej niezależności i odpowiedzialności w życiu codziennym w oparciu o 10 następujących dziedzin: samodzielne funkcjonowanie, rozwój fizyczny, aktywność ekonomiczna, rozwój językowy, liczby i czas, aktywność domowa, przedzawodowa aktywność zawodowa, samokierowanie, odpowiedzialność i Socjalizacja. Część druga koncentruje się na zachowaniach społecznych przy użyciu czterech podskal: Zachowanie społeczne, Zachowanie autoagresywne, Zaangażowanie społeczne i Niepokojące zachowanie interpersonalne. Ponadto przy określaniu zachowań adaptacyjnych i nieprzystosowawczych bierze się pod uwagę pięć czynników w obu częściach, a mianowicie samowystarczalność osobista, samowystarczalność społeczna, odpowiedzialność osobowo-społeczna, przystosowanie społeczne i przystosowanie osobiste. Przeszkolony specjalista, jeśli posiada bezpośrednią wiedzę na temat ocenianej osoby, może wypełnić ABS-RC:2. W przeciwnym razie badanie należy wypełnić w drodze wywiadu z osobą dobrze znającą osobę poddawaną ocenie. Punktacja opiera się na sumie punktów uzyskanych ze wszystkich pozycji w Części Pierwszej i Części Drugiej. Standardowe wyniki tego pomiaru opierają się na średniej 10 i odchyleniu standardowym 3. Próba standaryzacyjna dla ABS-RC:2 została zaprojektowana tak, aby reprezentować krajową populację osób z niepełnosprawnością rozwojową. Miara została ujednolicona dla osób z niepełnosprawnością rozwojową (w wieku od 18 do 60+ lat), a także osób ze ślepotą, głuchotą, zaburzeniami emocjonalnymi, trudnościami w uczeniu się, upośledzeniami fizycznymi i zaburzeniami mowy/języka

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Skala Zachowania Adaptacyjnego Vinelanda – II (VABS-II) to poprawiona wersja skali VABS , wydana po raz pierwszy w 2005 r. W porównaniu do poprzedniej edycji, skala VABS-II przeszła wiele zmian, w tym rozszerzenie z przedziału wiekowego. Obecna wersja obejmuje okres od urodzenia do 90. roku życia. Ponadto poprawiono jakość elementów i zwiększono liczbę elementów w każdej domenie. Podobnie jak VABS, VABS-II ma 4 domeny (komunikacja, umiejętności życia codziennego, socjalizacja i umiejętności motoryczne) i 11 subdomen. Obecna wersja narzędzia zawiera dwa formularze ankiety (formularz wywiadu ankietowego, oparty na wywiadzie i formularz oceny rodzica/opiekuna, oparty na skali ocen), a także rozszerzony formularz wywiadu. Rozszerzony Formularz Wywiadu zawiera 577 pozycji i pozwala na dokładniejszą ocenę zachowań adaptacyjnych. Formularz ten może być stosowany samodzielnie lub jako środek uzupełniający w celu ustalenia podstaw programu edukacyjnego lub leczniczego. Administracja formularzem wywiadu ankietowego VABS-II wymaga przeszkolenia osoby przeprowadzającej wywiad w zakresie prowadzenia wywiadu częściowo ustrukturyzowanego i dalszego obliczania wyników. Jednakże rodzice lub opiekunowie mogą samodzielnie wypełnić Formularz Oceny bez przeszkolenia, o ile znają codzienne zachowanie ocenianej osoby. Punktację przeprowadza się w taki sam sposób jak w przypadku VABS (średnia = 100 i odchylenie standardowe = 15). Wreszcie, Równolegle z formularzami ankiety VABS-II opracowano Skalę Zachowania Adaptacyjnego Vinelanda, Formularz Oceny Nauczyciela (VABS-TRF) w oparciu o rewizję Skali Zachowania Adaptacyjnego Vinelanda, wydanie dla klas. Tę wszechstronną miarę można wykorzystać do oceny uczniów w wieku od 3 do 21 lat w celu ustalenia, czy kwalifikują się do interwencji w środowisku szkolnym. Kwestionariusz VABS-TRF powinien wypełnić nauczyciel lub opiekun, który zna dziecko i potrafi opisać jego zachowanie w czterech ogólnych obszarach: komunikacja, umiejętności życia codziennego, socjalizacja i umiejętności motoryczne. VABS-TRF jest skutecznym i użytecznym narzędziem do oceny zachowań adaptacyjnych uczniów w klasie.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Skale Zachowania Adaptacyjnego Vinelanda

Od czasu publikacji w 1984 r. Skala Zachowania Adaptacyjnego Vinelanda zyskała szacunek wśród specjalistów klinicznych i badawczych w zakresie oceny zachowań adaptacyjnych jednostek . Dwie formy skali (formularz ankiety i formularz rozszerzony) obejmują obszary zachowań adaptacyjnych w czterech następujących obszarach: komunikacja, umiejętności życia codziennego i socjalizacja. Ponadto VABS obejmuje opcjonalną dziedzinę Umiejętności Motoryczne, która ocenia umiejętności motoryczne duże i drobne u dzieci poniżej 6 roku życia oraz domenę Zachowań Nieprzystosowawczych dla dzieci powyżej 5 roku życia. Formularz Ankiety przeznaczony jest do selekcji i oceny w oparciu o 297 pozycji, natomiast Formularz Rozszerzony, który obejmuje 577 pozycji, przeznaczony jest do stosowania w programach rehabilitacji lub leczenia stacjonarnego . Do administrowania obiema formami VABS potrzebny jest przeszkolony ankieter. Rodzic lub opiekun, z którym przeprowadza się wywiad, powinien znać dziecko, aby móc odpowiedzieć na pytania dotyczące codziennych zachowań. Wyniki są obliczane dla każdej domeny, a następnie konwertowane na standaryzowany wynik złożony i złożony wynik zachowania adaptacyjnego (średnia = 100 i odchylenie standardowe = 15). VABS zapewnia swoim użytkownikom szereg korzyści. VABS ocenia rzeczywiste umiejętności funkcjonalne i zapewnia dobrą prognozę adaptacji społecznej i wyników długoterminowych . Ponieważ ograniczenia czasowe są rzeczywistością dla wielu profesjonalistów, korzystna może być elastyczność stosowania krótszego formularza ankiety (20–60 minut na wypełnienie) w porównaniu z dłuższym formularzem rozszerzonym (60–90 minut na wypełnienie). Obszerna treść Formularza Ankiety odpowiada potrzebom różnych sytuacji, a częściowo ustrukturyzowana metoda wywiadu pozwala na większą swobodę w formułowaniu pytań i uzyskiwaniu odpowiedzi od opiekuna . Szeroko zakrojone badania psychometrycznych właściwości VABS i jego wykorzystanie w badaniach  uczyniły VABS de facto złotym standardem zarówno do użytku klinicznego, jak i badawczego.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Kompleksowa ocena umiejętności adaptacyjnych jest ważnym elementem diagnozowania i leczenia prawie wszystkich osób z zaburzeniami rozwojowymi lub zaburzeniami zdrowia psychicznego. Ocena umiejętności adaptacyjnych powinna obejmować kombinację technik w określonej kolejności do przedstawienia kompleksowej oceny. Zazwyczaj ocena rozpoczyna się od użycia standardowego instrumentu, który ocenia wiele dziedzin umiejętności adaptacyjnych. Dostępnych jest wiele standardowych mierników oceny zachowań adaptacyjnych osób z niepełnosprawnością intelektualną i rozwojową. Poniżej znajduje się krótki przegląd trzech podstawowych środków. Ukończenie standardowego instrumentu dotyczącego umiejętności adaptacyjnych zapewnia klinicystom informacje na temat funkcjonowania jednostki w wielu szerokich obszarach. Można zidentyfikować konkretne mocne i słabe strony, co może zapewnić kierunek dalszej oceny i leczenia, a także metodę pomiaru poprawy w czasie. Po dokonaniu przeglądu mocnych i słabych stron adaptacyjnych danej osoby, ocena powinna zostać przeprowadzona bezpośrednio przez klinicystę w bardziej naturalistycznych okolicznościach. Obserwacja naturalistyczna jest ważnym elementem każdej oceny, ponieważ może dostarczyć dodatkowych informacji na temat faktycznego wykorzystania umiejętności danej osoby w rzeczywistych warunkach. Bezpośrednia obserwacja jest również kluczowa dla ustalenia, które metody szkolenia mogą być najskuteczniejsze dla danej osoby, a także dla dostarczenia informacji na temat aspektów środowiska jednostki i stylu uczenia się, które będą miały wpływ na leczenie.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Uważa się, że wśród osób z ASD deficyty umiejętności adaptacyjnych mają kluczowe znaczenie. Dwa rodzaje umiejętności adaptacyjnych, umiejętności komunikacyjne i społeczne, stanowią część kryteriów diagnostycznych ASD i są charakterystyczną cechą tych zaburzeń. Nie jest zatem zaskakujące, że dzieci z ASD mają niższe umiejętności adaptacyjne niż dzieci rozwijające się neurotypowo. Konsekwentnie wykazano, że dzieci z ASD wykazują poważniejsze deficyty w zakresie funkcjonowania adaptacyjnego niż poznawczego. Dzieci autystyczne mają większe deficyty w zachowaniach adaptacyjnych niż dzieci dopasowane pod względem wieku i inteligencji . Co więcej, dzieci autystyczne można odróżnić od dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwoju, nieokreślonymi inaczej (PDD-NOS) i innymi zaburzeniami rozwojowymi na podstawie ich wyników w obszarach socjalizacji i umiejętności życia codziennego w ramach instrumentów zachowań adaptacyjnych . Wykazano długoterminowy wpływ deficytów umiejętności adaptacyjnych u osób z ASD. W rzeczywistości deficyty w zachowaniu adaptacyjnym stają się coraz bardziej widoczne w miarę starzenia się dzieci z ASD . Jacobson i Ackerman (1990) podali, że chociaż dzieci z autyzmem w wieku od 5 do 12 lat wykazywały wyższe wyniki w miarach umiejętności życia codziennego niż dzieci z ID, różnic tych nie stwierdzono w wieku dorosłym. Autorzy ci podali, że dorośli z autyzmem wykazali znacznie mniej umiejętności życia codziennego niż dorośli z niepełnosprawnością intelektualną. Howlin, Mawhood i Rutter (2000) na podstawie brytyjskiej próby dorosłych z ASD stwierdzili, że tylko 5% osób było zatrudnionych, a 72% miało niewielką niezależność w zakresie umiejętności życia codziennego. Ponadto blisko połowa próby mieszkała w placówkach mieszkalnych, a 31% z rodzicami. Tendencje te zaobserwowano również w próbie z Ameryki Północnej. Ballaban-Gil, Rapin, Tuchman i Shinnar (1996) odkryli, że tylko 11% dorosłych z ASD miało pracę (głównie stanowiska podstawowe), a 16% pracowało w zakładach pracy chronionej. Około połowa osób w tej próbie mieszkała w placówkach mieszkalnych. Co zaskakujące, Ballaban-Gil i inni odkryli, że nawet wśród osób o przeciętnym funkcjonowaniu intelektualnym 23% nadal żyło w warunkach nadzorowanych. Umiejętności adaptacyjne nabierają dodatkowego znaczenia u osób z ASD ze względu na potencjalne ograniczenia w testach intelektualnych lub poznawczych w tej populacji. Związek między zachowaniem adaptacyjnym a funkcjonowaniem intelektualnym został szczegółowo zbadany. Ogólnie rzecz biorąc, odnotowano umiarkowaną korelację między zachowaniami adaptacyjnymi a miarami inteligencji . Ponadto Vig i Jedrysek (1995) odnotowali wyższą korelację między inteligencją a umiejętnościami adaptacyjnymi u dzieci z niższym ilorazem inteligencji a rozpoznaniem zaburzenia autystycznego w porównaniu z dziećmi lepiej funkcjonującymi, bez diagnoz współistniejących. Jednak ostatnio badacze poddali w wątpliwość zasadność standaryzowanych testów inteligencji w określaniu funkcjonowania intelektualnego osób z ASD. Niektórzy badacze wskazali, że obecne miary inteligencji nie oceniają dokładnie potencjału poznawczego osób z ASD, zwłaszcza małych dzieci. Dowody na tę tezę pochodzą przede wszystkim z badań, które nie wykazują spójnych korelacji między wynikami inteligencji a miarami zachowań adaptacyjnych . Oceny inteligencji dostarczają szacunków potencjału poznawczego, podczas gdy miary zachowań adaptacyjnych dostarczają informacji o bieżącym, obserwowalnym zachowaniu jednostki. Dlatego też uwaga zaczęła skupiać się bardziej na ocenie umiejętności adaptacyjnych osób z ASD, a nie na funkcjonowaniu poznawczym

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Obszarem o rosnącym znaczeniu w leczeniu dzieci i dorosłych z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD) jest trening umiejętności adaptacyjnych. Umiejętności adaptacyjne po raz pierwszy pojawiły się w świadomości, gdy na początku XX wieku doprecyzowano definicję niepełnosprawności intelektualnej (ID) . Obecna definicja ID opracowana przez Amerykańskie Stowarzyszenie na rzecz Upośledzenia Umysłowego (AAMR) definiuje zachowanie adaptacyjne jako „…wyrażające się w koncepcyjnych, społecznych i praktycznych umiejętnościach adaptacyjnych” (Amerykańskie Stowarzyszenie na rzecz Upośledzenia Umysłowego, 2002). Dokładniej, autorzy Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV-TR; Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, 2000) definiują deficyty umiejętności adaptacyjnych w definicji upośledzenia umysłowego (tj. ID) jako ograniczenia w co najmniej dwóch z ośmiu domeny zachowań adaptacyjnych: komunikacja, dbanie o siebie, życie w domu, umiejętności społeczne/interpersonalne, praca, wypoczynek, zdrowie i bezpieczeństwo. Ponadto Sparrow, Balla i Cicchetti (1984) dodatkowo podkreślają funkcjonalny charakter umiejętności adaptacyjnych, definiując funkcjonowanie adaptacyjne jako rozwój i zastosowanie umiejętności niezbędnych do uzyskania niezależności osobistej i wystarczalności społecznej. Zainteresowanie oceną i leczeniem umiejętności adaptacyjnych znacznie wzrosło w ostatnich latach ze względu na skupienie się na tych zachowaniach przez DSM-IV-TR (Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, 2000), a także kilka innych czynników. Jednym z takich czynników jest rosnące znaczenie przywiązywania wagi do poprawy zdolności funkcjonalnych osób z zaburzeniami rozwojowymi, a nie do zmniejszania nasilenia odczuwanych przez nie objawów . Ponadto uświadomienie sobie, że zmniejszenie symptomatologii niekoniecznie skutkuje odpowiednim wzrostem umiejętności funkcjonalnych, dodatkowo napędza dążenie do dokładniejszych ocen i interwencji w zakresie umiejętności adaptacyjnych . Nie można przecenić znaczenia umiejętności adaptacyjnych w życiu osób z ASD i innymi zaburzeniami rozwojowymi. Rozwój umiejętności adaptacyjnych u małych dzieci rozpoczyna proces usamodzielniania się od opiekunów. W wieku dorosłym zdolność jednostki do radzenia sobie z codziennymi wymaganiami życiowymi determinuje stopień, w jakim może ona żyć niezależnie. Ponadto uważa się, że deficyty w zakresie umiejętności adaptacyjnych (szczególnie umiejętności komunikacyjnych i życia codziennego) leżą u podstaw etiologii poważnych problemów z zachowaniem (np. agresji, samookaleczeń) u osób z niepełnosprawnością rozwojową . Skupimy się na przeglądzie metod nauczania umiejętności adaptacyjnych i samopomocy osób z ASD, opartych na stosowanej analizie zachowania (ABA).

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

 

Niezależność jest poważnym problemem dla dzieci z ASD, zwłaszcza że duży odsetek dzieci jest również niepełnosprawnych intelektualnie. W tym rozdziale omówione zostaną typowe problemy adaptacyjne i związane z samopomocą, jakie wykazują te dzieci, procedury stosowane do szkolenia tych umiejętności oraz potencjalne przyszłe potrzeby badawcze.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

ABA odegrało kluczową rolę w ocenie i interwencji w przypadku agresji i nieprzestrzegania zasad u dzieci z ASD. Właściwa ocena rozpoczyna się od operacyjnego zdefiniowania zachowań, które pozwolą na wiarygodny pomiar przed i w trakcie interwencji. Funkcjonalna ocena behawioralna (FBA) i analiza funkcjonalna (FA) powinny poprzedzać interwencję w celu wyizolowania czynników kontrolujących agresję i nieprzestrzeganie zaleceń. Pozytywne wzmocnienie społeczne, wzmocnienie społeczne negatywne i wzmocnienie automatyczne to trzy kategorie podkreślane w FBA i FA. Niektóre z opartych na dowodach i popartych empirycznie procedur interwencyjnych, które można dopasować do funkcji zachowania, obejmują wymieranie społeczne, różnicowe wzmocnienie pozytywne, FCT, NCR, NCE, zanikanie instrukcji i modyfikowanie wskazówek werbalnych. Inne wkłady w skuteczną interwencję obejmują badanie roli EO, ocenę wierności procedur, dokumentowanie ważności społecznej, monitorowanie wdrażania

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Wiele dzieci z ASD wykazuje agresję i nieprzestrzeganie zasad ponieważ nie są w stanie skontaktować się z pozytywnym wzmocnieniem poprzez alternatywne zachowania. W szczególności słabe umiejętności społeczne w dużym stopniu przyczyniają się do utrzymania uwagi i uniknięcia motywowanych zachowań problemowych. Dziecko, które nie utrzymuje odpowiednich kontaktów towarzyskich z rówieśnikami i dorosłymi, może nauczyć się uderzać je, aby zwrócić na siebie uwagę. Lub brak możliwości cieszenia się interakcjami społecznymi może skutkować nieprzestrzeganiem zasad motywowanych ucieczką. Logicznym podejściem w takich okolicznościach jest nauczenie dziecka umiejętności potrzebnych do inicjowania i utrzymywania interakcji społecznych. Machalicek i inni przedstawili pięć kategorii umiejętności społecznych, które badano w badaniach interwencyjnych prowadzonych z dziećmi z ASD: rozmowa, współpraca, reakcje niewerbalne, kluczowe zachowania i zabawa. Dla każdej z tych umiejętności społecznych oceniono różne procedury. Na przykład torowanie to procedura poprzedzająca, która obejmuje modelowanie, instruowanie i demonstrację zachowań, które należy wykonać i wzmocnić w późniejszym kontekście społecznym . Interwencja rówieśnicza obejmuje uczenie typowo rozwijających się rówieśników inicjowania kontaktu społecznego z dzieckiem z ASD i angażowania go w wzajemnie przyjemną wymianę społeczną, taką jak rozmowy i gry . Niedawno skomputeryzowane modelowanie wideo stało się użyteczną procedurą doskonalenia umiejętności społecznych . Procedura polega na nagraniu sekwencji wideo przedstawiającej dziecko z ASD, rówieśnika lub osobę dorosłą wykonującą określone umiejętności społeczne, a następnie pokazanie taśmy dziecku przed możliwością interakcji. Te i inne procedury zapewniają bogaty wybór praktykom w budowaniu adaptacyjnych umiejętności społecznych.