Samotność…! Cóż po ludziach…!
Czym Poetą dla ludzi !!?
Dlatego moja głowa się myśleniem trudzi
Bym perły mego ducha
Przed tłum wieprzy rzucał?
Naiwny kto dla ludzi
Własny rozum dręczy
Nie znajdzie zrozumienia
Ni pochwał dla wierszy
Jedynie śmiech szyderczy
Wśród laików grona …
Myśl z duszy bieży bystro,
"Przekuta" na słowa
Zalewa nimi papier
Jak Feniks - gotowa
Z po tysiąckroć użytych
Nowe stworzyć "Dziady"…
Pieśni ma,
Co najczulszych uczuć
Masz poruszać struny,
Wznieś się pod niebiosa,
Unieś ponad tłumy,
Które w swoje masie
Gardzą pięknem Twoim -
To boli !
Jam Mistrz,
Co nad insze mistrze stoję!
Dźwięczą pod mym piórem
Akcentów zestroje,
Stopy tak klasyczne
Ucho drażnią mile -
Daktyle !
(…)
Adasiowi, Julkowi i Zygmusiowi za dostarczanie "inspiracji literackich"