Definicja

Krzywa normalna przedstawia kształt ważnej klasy prawdopodobieństw statystycznych (patrz rys. 1 poniżej). Krzywa normalna jest używana do charakteryzowania złożonych konstrukcji zawierających ciągłe zmienne losowe. Stwierdzono, że wiele zjawisk obserwowanych w naturze podlega rozkładowi normalnemu. Niektóre ludzkie cechy, takie jak wzrost, waga, inteligencja, a nawet umiejętności społeczne, można uznać za rozłożone normalnie. Na przykład wzrost większości ludzi skupia się wokół średniej populacji, a równie mała część ludzi jest reprezentowana na obu skrajnych końcach rozkładu. Gdy jest przedstawiony graficznie, powstały kształt przypomina dzwon, w którym jest pojedynczy szczyt przy średniej, podczas gdy ogony rozciągają się w prawo i lewo w nieskończoność. Tak więc prawdopodobieństwo osiągnięcia 501000 jest stosunkowo wysokie, podczas gdy prawdopodobieństwo osiągnięcia 70400 jest znacznie mniejsze. Surowe dane z dowolnej liczby dyscyplin można przekształcić w standardowe wyniki przy użyciu prostego wzoru. Po standaryzacji wyników średnia krzywej ? 0, a odchylenie standardowe ? 1. Jest to określane jako standardowy rozkład normalny. Wyniki większości głównych standaryzowanych testów inteligencji dają standaryzowane wyniki zdefiniowane jako wynik IQ i odzwierciedlają średnią populacyjną 100 i odchylenie standardowe 15 punktów. Krzywa normalna jest najbardziej znanym modelem rozkładu prawdopodobieństwa stosowanym w statystyce i psychometrii. Wszystkie rozkłady normalne są zgodne z następującymi postulatami:

•  68% wszystkich wyników mieści się w zakresie + lub - 1 SD od M.
•  95% wszystkich wyników mieści się w zakresie + lub - 2 SD od M.
•  99% wszystkich wyników mieści się w zakresie + lub - 3 SD od M.

Definicja

Istnieją dzieci z autyzmem, które można uznać za niewerbalne, to znaczy dzieci, które używają bardzo niewielu słów mówionych na co dzień lub dla których język mówiony nie jest podstawowym środkiem komunikacji. Niektóre dzieci są małe i nie rozwinęły jeszcze umiejętności mówienia. Te małe dzieci byłyby uważane za przedwerbalne. Inne dzieci lub osoby starsze, które powyżej 5 roku życia nie rozwinęły funkcjonalnych umiejętności mówienia, można uznać za niewerbalne. Wiadomo, że rozwój umiejętności używania języka mówionego bez podpowiedzi (tj. spontanicznego) w elastyczny sposób (tj. w wielu kontekstach) przed ukończeniem 6 roku życia przewiduje pozytywne długoterminowe wyniki dla osób z autyzmem; umiejętność ta jest czasami określana jako "mowa użyteczna". Tak więc osoby z autyzmem, które nie rozwinęły użytecznej mowy w wieku przedszkolnym, mogą wymagać innych podejść, aby umożliwić im osiągnięcie umiejętności komunikowania się funkcjonalnie za pomocą innych środków. Systemy komunikacyjne zaprojektowane do użytku przez osoby bez funkcjonalnych umiejętności mówienia są określane jako systemy "komunikacji wspomagającej i alternatywnej" (AAC); systemy te obejmują używanie gestów, wzroku, postaw ciała, języka migowego, fotografii, drukowanych słów, obiektów i symboli jako środków przekazywania znaczenia. W rzeczywistości badania wykazały, że stosowanie systemu AAC może wspierać rozwój języka mówionego u osób uważanych za niewerbalne. Obecnie trwają badania mające na celu identyfikację dzieci, które mogą nie reagować dobrze na interwencje behawioralne skupiające się na rozwoju języka mówionego i które mogą potrzebować wcześniejszego dostępu do systemów AAC. System komunikacji wymiany obrazków (PECS) jest przykładem systemu AAC, który można stosować u dzieci z autyzmem, które są niewerbalne lub minimalnie werbalne. W podejściu PECS dzieci korzystają z wymiany obrazków z partnerem komunikacyjnym, aby uzyskać dostęp do pożądanych materiałów. Partner odpowiada na akt komunikacji dziecka (tj. dając obrazek), ujmując komunikatywny komunikat dziecka w słowa. Stosowanie PECS można włączyć do różnych podejść interwencyjnych (np. nauczania w środowisku prelingwistycznym), aby zapewnić dziecku środki, za pomocą których może ono wytworzyć akt komunikacji.

Definicja

Australijskie krajowe wytyczne dotyczące oceny i diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu to wytyczne kliniczne obejmujące 70 zaleceń mających na celu stworzenie większej spójności w praktykach diagnostycznych w całym kraju, aby zapewnić osobom ze spektrum autyzmu i ich rodzinom optymalną opiekę kliniczną.

Tło historyczne

Australia jest krajem o wysokich dochodach, którego populacja wynosi około 25 milionów ludzi, rozproszonych na obszarze geograficznym o wielkości zbliżonej do USA lub kontynentalnej Europy. Częstość występowania ASD w Australii szacuje się na 1-2,5% . Australijski system rządów obejmuje centralny rząd federalny i sześć stanów, które wraz z dwoma samorządnymi terytoriami mają własne konstytucje, parlamenty, rządy, prawo, a także systemy opieki zdrowotnej, edukacji i usług społecznych, w tym tych, które mają wpływ na osoby niepełnosprawne i ze spektrum autyzmu (ASD). Samorząd lokalny jest trzecim szczeblem rządu w Australii, przy czym każde miasto lub obszar miejski zapewnia usługi osobom niepełnosprawnym, w tym osobom z ASD. Jak wynika z poprzedniego raportu zleconego przez Cooperative Research Centre for Living with Autism (Autism CRC) i Commonwealth Department of Social Services, zmienność praktyk i standardów diagnostycznych między stanami i terytoriami komplikuje świadczenie diagnozy ASD w Australii . Na przykład niektóre stany wymagają, aby oceny diagnostyczne były przeprowadzane przez zespoły multidyscyplinarne, podczas gdy w innych stanach decyzje diagnostyczne mogą być podejmowane przez jednego klinicystę. Dysproporcje w zasobach i dostępności przeszkolonych klinicystów między obszarami miejskimi i wiejskimi lub odległymi zostały podkreślone jako kolejne wyzwanie. Dodatkowym źródłem fragmentacji jest różnica w standardach diagnostycznych między służbami zdrowia, edukacji i niepełnosprawności na szczeblu stanowym i federalnym, co powoduje ryzyko, że decyzje diagnostyczne dostarczane przez jedną służbę (np. system opieki zdrowotnej) nie zostaną uznane przez inny system (np. system szkolny). Jak podkreślono w raporcie, nierówne standardy diagnostyczne wiążą się z ryzykiem nierównego świadczenia usług.

Aktualna wiedza

W odpowiedzi na wyzwania podkreślone w raporcie z 2014 r. Narodowa Agencja Ubezpieczeń na wypadek Niepełnosprawności (agencja australijskiego rządu federalnego) sponsorowała stworzenie pierwszych australijskich krajowych wytycznych dotyczących oceny i diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu, które zostały opracowane przez Autism CRC w celu "stworzenia większej spójności praktyk diagnostycznych w całym kraju, aby zapewnić osobom ze spektrum autyzmu i ich rodzinom możliwość otrzymania optymalnej opieki klinicznej". Konkretnymi celami było opracowanie wytycznych, które:

1. Opisują rygorystyczne ramy umożliwiające dokładne ustalenie, czy dana osoba spełnia kryteria diagnostyczne ASD
2. Przedstawiają kompleksowe podejście do identyfikacji powiązanych potrzeb wsparcia
3. Zawierają wystarczającą elastyczność, aby można je było zastosować do oceny dziecka, nastolatka lub osoby dorosłej w dowolnym wieku, płci, pochodzeniu kulturowym lub językowym, zdolnościach komunikacyjnych lub intelektualnych i złożoności medycznej, mieszkającej w dowolnym miejscu w Australii
4. Opisują wykonalny proces dla dostawców usług klinicznych do administrowania w całym zakresie środowisk społecznościowych w Australii, w tym w publicznych i prywatnych placówkach opieki zdrowotnej
5. Spełniają potrzeby i oczekiwania osób poddawanych ocenie i ich opiekunów

Opublikowana w 2018 r. treść wytycznych została opracowana przez komitet ekspertów pod przewodnictwem Andrew Whitehouse′ . Komitet ekspertów był odpowiedzialny za przeprowadzenie szczegółowego procesu badawczego, który zbierał i zestawiał nową i istniejącą wiedzę naukową, kliniczną i konsumencką oraz generował zalecenia kliniczne, które najlepiej pasowałyby do lokalnego kontekstu. Wytyczne wyróżniają się szerokimi konsultacjami z szeregiem interesariuszy, w tym rzecznikami rodzinnymi i samorzecznikami, a także szeroko zakrojonymi badaniami w celu oceny dowodów. Proces opracowywania obejmował komitet sterujący, w którego skład wchodzili członkowie krajowych organów wiodących zawodów powszechnie zaangażowanych w diagnozę i leczenie osób ze spektrum autyzmu, a także członkowie dostawców usług i grup rzeczniczych (w tym dorośli z diagnozą autyzmu). Warsztaty konsultacji twarzą w twarz odbyły się również w każdym stanie Australii, a także "wirtualne" warsztaty przeprowadzone za pośrednictwem wideokonferencji, które koncentrowały się na problemach konsumentów wiejskich. Otwarty proces przekazywania opinii pozwolił również każdej osobie w Australii na skomentowanie wersji roboczej wytycznych. Wytyczne opracowano zgodnie z sześcioma zasadami przewodnimi:

1. Oparte na dowodach: Diagnoza kliniczna jest najskuteczniejsza i najbezpieczniejsza, gdy opiera się na rygorystycznych dowodach naukowych.
2. Skupione na jednostce i rodzinie: Podstawowymi źródłami informacji wymaganymi podczas oceny obaw związanych z ASD są osoba poddawana ocenie i członkowie jej rodziny (w szczególności opiekunowie i osoby wspierające).
3. Holistyczne ramy: Jednostka to o wiele więcej niż zachowania autystyczne, a wyłączna koncentracja na ocenie zachowań ASD podczas procesu diagnostycznego nie zapewni odpowiedniej oceny klinicznej jednostki.
4. Skupienie na mocnych stronach: Mocne strony jednostki i jej rodziny są równie ważne dla świadczenia usług, jak identyfikacja ich wyzwań.
5. Równość: Wszystkie osoby, niezależnie od wieku, płci, pochodzenia kulturowego, statusu społeczno-ekonomicznego lub lokalizacji geograficznej, muszą mieć możliwość dostępu do terminowej i rygorystycznej oceny.
6. Perspektywa długości życia: Ludzie ciągle się rozwijają i zmieniają przez całe swoje życie, ponieważ stają przed nowymi zadaniami, wyzwaniami i możliwościami, a uwzględnienie w podejmowaniu decyzji klinicznych całego życia klienta ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia optymalnej opieki klinicznej.

Istnieje kilka kluczowych cech wytycznych. Po pierwsze, wytyczne wyróżniają się przyjęciem podejścia skoncentrowanego na osobie, w tym wskazaniem, że profil mocnych stron i potrzeb dziecka, a nie tylko status diagnostyczny, powinien być wykorzystywany do podejmowania decyzji dotyczących leczenia i usług. Po drugie, wytyczne przyjmują wieloetapowe podejście do diagnozy. Obejmuje to kompleksową ocenę potrzeb (w tym ocenę funkcjonowania i ocenę medyczną), a następnie ocenę diagnostyczną przeprowadzoną przez jednego lekarza i zaangażowanie większego zespołu diagnostycznego w przypadku bardziej złożonych przypadków. Po trzecie, wytyczne zawierają zalecenia dotyczące sposobu, miejsca i czasu każdego etapu procesu diagnostycznego, a także kompetencji specjalistów zaangażowanych w proces diagnostyczny. Na koniec wytyczne zawierają szczegółowe podsumowanie najnowszej wiedzy naukowej i klinicznej na temat tego, w jaki sposób zachowania stosowane do diagnozowania autyzmu mogą się różnić w zależności od pewnych czynników. Czynniki te obejmują wiek, zdolności intelektualne i/lub komunikacyjne, płeć i/lub płeć kulturową, zróżnicowane kulturowo i językowo pochodzenie oraz inne złożone czynniki psychospołeczne. Każde z 70 zaleceń klinicznych jest powiązane z indywidualną tabelą, która opisuje dowody leżące u podstaw danego zalecenia z różnych źródeł naukowych, klinicznych lub społecznościowych. W lipcu 2018 r. wytyczne zostały zatwierdzone przez wiodącą organizację w Australii zajmującą się dowodami medycznymi, National Health and Medical Research Council, jako reprezentujące optymalną opiekę kliniczną.

Przyszłe kierunki

Rząd Australii opublikuje ogólnokrajowy plan wdrożenia wytycznych w drugiej połowie 2019 r. Wytyczne mają być aktualizowane co 5 lat, a następna aktualizacja jest zaplanowana na 2023 r.

Opis

Kwestionariusz Doświadczenia Rodzinnego z Autyzmem (AFEQ) to narzędzie opracowane w celu odzwierciedlenia priorytetów interwencyjnych rodziców dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD) oraz w celu oceny wpływu interwencji na doświadczenia rodzinne i jakość życia (Konsorcjum PACT i in. 2018). AFEQ składa się z 48 pozycji w obszarach: (1) doświadczenie bycia rodzicem dziecka z autyzmem; (2) życie rodzinne, (3) rozwój dziecka (rozwój, zrozumienie i związki międzyludzkie); oraz (4) objawy u dziecka (uczucia i zachowanie) . Wszystkie pozycje są oceniane w skali kolejności: 1 ? zawsze do 5 ? nigdy, z opcją "Nie dotyczy".

Tło historyczne

Jakość życia była szeroko badana; jednakże badania dotyczące jakości życia osób z autyzmem są nieliczne . Skalę AFEQ opracowano i przetestowano w ramach dużej interwencji PACT, prób i obserwacji . AFEQ opracowywany jest w oparciu o konsultacje fokusowe i internetowe z rodzicami . Do fazy grup fokusowych zrekrutowano 31 rodziców dzieci w wieku przedszkolnym lub szkolnym z diagnozą autyzmu. Uczestnicy byli rekrutowani zarówno z lokalnych służb klinicznych, jak i grup wsparcia dla rodziców. Uczestnicy wzięli udział w jednej z pięciu grup fokusowych, zwołanych i prowadzonych przez członków zespołu głównego badacza PACT oraz niezależnego badacza jakościowego. W grupach fokusowych zbadano konkretne parametry uznane za najważniejsze wyniki interwencji komunikacyjnej w przedszkolu . Analiza jakościowa grup fokusowych dała 78 pozycji kwestionariusza. Trzydziestu pięciu rodziców oceniło kwestionariusz 78 pod kątem przejrzystości i przydatności w Internecie. W oparciu o ocenę internetową, w ramach badania PACT rodzicom zastosowano poprawiony kwestionariusz zawierający 56 pozycji. W wyniku dalszego czyszczenia powstał 48-elementowy kwestionariusz: Kwestionariusz Doświadczenia Rodzinnego z Autyzmem (AFEQ).

Dane psychometryczne

Do tej pory przeprowadzono tylko jedno badanie badające datę psychometryczną AFEQ. Rzetelność skali AFEQ zostało początkowo zbadane na 140 uczestnikach w oparciu o alfa Cronbacha dla wyników dziedzinowych i całkowity wynik AFEQ. Wszystko domeny, a wynik całkowity wykazał doskonałą rzetelność: rodzic (alfa = 0,85), rodzina (0,83), rozwój dziecka (0,81), objawy u dziecka (0,79) i całkowity AFEQ (0,92). Zbadano trafność kryteriów zewnętrznych dla domeny rozwoju dziecka w porównaniu ze skalą zachowania adaptacyjnego Vinelanda (VABS) rodziców. Korelacja była istotna (r = 0,478 do 0,710, p <0,001) i wskazywała na umiarkowany do silnego związek pomiędzy AFEQ i VABS w trzech różnych punktach czasowych. Ważność kryterium zewnętrznego domeny macierzystej AFEQ została oceniona względem GHQ-12 i WEMWBS w jednym punkcie czasowym. Korelacja pomiędzy wynikiem domeny macierzystej a GHQ-12 wyniosła Rho Spearmana = 0,408 (p < 0,001), a w przypadku WEMWBS r = 0,528 (p < 0,001).

Zastosowania kliniczne

Wskaźniki AFEQ wykorzystuje się w 6-letnim badaniu kontrolnym PACT i można je stosować w sposób opisany w celu - w celu odzwierciedlenia priorytetów interwencyjnych rodziców dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD) oraz w celu oceny wpływ interwencji na doświadczenia rodzinne i jakość życia.

Opis

Kwestionariusz Doświadczenia Rodzinnego Autyzmu (AFEQ) to ekologicznie uzasadniony kwestionariusz, który mierzy priorytety interwencji rodziców/opiekunów dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD) i ocenia wpływ interwencji na doświadczenia rodzinne i jakość życia . Skalę AFEQ opracowano w porozumieniu z rodzicami/opiekunami dzieci z ASD i zaprojektowano ją, aby zaradzić niedoborom mierników wyników, które oceniają wyniki interwencji wyznaczonej przez rodziców/opiekunów w przypadku dzieci autystycznych i ich rodzin. Można go stosować zarówno do celów badawczych, jak i klinicznych. AFEQ składa się z 48 pozycji. Pozycje podzielone są na cztery domeny: (1) doświadczenie bycia rodzicem dziecka z autyzmem (13 pozycji); (2) życie rodzinne (9 pozycji); (3) rozwój dziecka (rozwój, zrozumienie i relacje społeczne; 14 pozycji); oraz (4) objawy u dziecka (uczucia i zachowanie; 12 pozycji). Kwestionariusz przeznaczony jest do samodzielnej oceny przez rodziców. Instrukcje są następujące: "Proszę uważnie przeczytać każde stwierdzenie i zaznaczyć pole, które Twoim zdaniem najlepiej pasuje do Twoich uczuć w stosunku do Ciebie, Twojego dziecka autystycznego i życia rodzinnego". Pozycje obejmują stwierdzenia sformułowane zarówno pozytywnie, jak i negatywnie i są punktowane w skali porządkowej: 1 = zawsze do 5 = nigdy, z opcją "nie dotyczy". Pozycje sformułowane w sposób negatywny podlegają odwrotnej punktacji; poszczególne brakujące punkty danych można rozliczyć proporcjonalnie do średniego wyniku wszystkich pozycji danego uczestnika. AFEQ generuje wynik całkowity (zakres = 48-240) i wyniki dziedzinowe, które można wykorzystać do oceny różnic między grupami lub zmian wewnątrz uczestnika/grupy w czasie. W AFEQ niższy wynik oznacza wynik pozytywny, a wyższy wynik oznacza wynik słaby. Nie ma żadnych progów klinicznych ani przypadków. AFEQ jest używany jako miara wyniku w bieżących badaniach klinicznych prowadzonych w Wielkiej Brytanii (Wielka Brytania) i międzynarodowych. Jest również stosowany w badaniach obserwacyjnych w kilku różnych krajach. Zapraszamy innych badaczy i klinicystów do korzystania z AFEQ. Kwestionariusz został przetłumaczony z języka angielskiego na kilka innych języków. Aby uzyskać dalsze informacje na temat dostępnych języków i/lub procedur tłumaczeniowych, należy skontaktować się z autorem. Prosimy o odpowiednie cytowanie naszej pracy i informowanie nas o swoich badaniach, ich wnioskach oraz wszelkich planowanych publikacjach lub wynikach związanych ze środkiem AFEQ.

Tło historyczne

Skalę AFEQ opracowano przed badaniem PACT (PACT) przeprowadzonym przez brytyjską Radę ds. Badań Medycznych (Medical Research Council) w zakresie komunikacji w wieku przedszkolnym w zakresie komunikacji w wieku przedszkolnym, jako część szerszej strategii przyjętej przez zespół badawczy i fundatorów w celu promowania zaangażowania użytkowników usług w projektowanie badań przedprocesowych i poza nimi. uznanie, że istnieje pomiar ap w odniesieniu do miar wyników generowanych przez rodziców oraz ocen doświadczeń rodzinnych oraz dobrostanu dziecka i rodziny. Badanie PACT było dwuramiennym, randomizowanym, kontrolowanym badaniem prowadzonym w równoległych grupach, dotyczącym terapii komunikacyjnej autyzmu dziecięcego (terapia PACT) - interwencji skoncentrowanej na komunikacji za pośrednictwem wideo, prowadzonej za pośrednictwem rodziców, skierowanej do dzieci w wieku przedszkolnym z ASD i ich rodziców. Badanie przeprowadzono w latach 2006-2009 w trzech ośrodkach w Wielkiej Brytanii i oceniano skuteczność terapii PACT w połączeniu ze zwykłym leczeniem w porównaniu z samym leczeniem jak zwykle u 152 dzieci w wieku przedszkolnym z autyzmem podstawowym . W kolejnym badaniu kontrolnym oceniano wyniki po 6 latach od zakończenia fazy leczenia . Zlecenie i protokół badania PACT obejmowały wcześniej określoną strategię opracowania nowej miary zmiany dobrostanu dziecka i rodziny wywołanej przez rodziców, która mogłaby zostać wykorzystana w trakcie badania i odpowiednia do przyszłych badań interwencyjnych. Kwestionariusz AFEQ został opracowany w trzech fazach. Po pierwsze, przeprowadzono serię przedprocesowych grup fokusowych z 31 rodzicami dzieci z ASD w celu wygenerowania podstawowego zestawu parametrów, które rodzice uznali za najważniejsze wyniki interwencji przedszkolnej w przypadku ASD. Transkrypcje grup fokusowych poddano analizie za pomocą analizy tematycznej. Z tematów analizy tematycznej wyodrębniono zestaw 78 indywidualnych stwierdzeń, które miały służyć jako pozycje odpowiedzi w projekcie kwestionariusza. Po drugie, w wyniku szeroko zakrojonych przedprocesowych konsultacji internetowych we współpracy z Brytyjskim Narodowym Towarzystwem Autystycznym (www.autism.org.uk) 78 stwierdzeń poddano szerszemu przeglądowi w celu oceny przejrzystości i przydatności poszczególnych elementów. Korzystając z danych uzyskanych w ramach konsultacji internetowych, odrzucono elementy charakteryzujące się niskimi wynikami, w wyniku czego powstał kwestionariusz zawierający 56 elementów charakteryzujących się dobrymi wynikami. Kwestionariusz ten został oceniony przez 152 rodziców w ramach oceny początkowej i 12-miesięcznej obserwacji uzupełniającej badania PACT. Rodzice stwierdzili, że wypełnienie kwestionariusza było dla nich łatwe i że cenią sobie możliwość przedstawienia rzeczywistych doświadczeń swoich dzieci i rodziny na podstawie wskaźników określonych przez innych rodziców dzieci autystycznych. Po dalszym czyszczeniu danych wykluczono dodatkowe osiem elementów, ponieważ wygenerowały zbyt wiele brakujących danych. Powstały 48-elementowy kwestionariusz nazwano Kwestionariuszem Doświadczenia Rodzinnego z Autyzmem. Następnie w trwającym 6 lat badaniu kontrolnym PACT wykorzystano 48-punktowy test AFEQ. Planowana analiza w ramach protokołu badania PACT zakładała wykorzystanie danych z badania do oceny właściwości psychometrycznych AFEQ . Zaplanowano także wykorzystanie kwestionariusza jako miary wyniku badania, aby ocenić szacunkowy wpływ terapii PACT na leczenie jak zwykle na wyniki priorytetowe dla rodziców, doświadczenia rodzinne i jakość życia. W 48-punktowym całkowitym wyniku AFEQ stwierdzono statystycznie istotną poprawę w grupie PACT w porównaniu z grupą leczoną jak zwykle, zarówno w punkcie końcowym badania (d Cohena = -0,29), jak i po 6 latach obserwacji (d Cohena = - 0,49). W punkcie końcowym badania zaobserwowano także efekty leczenia w dwóch obszarach: "doświadczenia bycia rodzicem" i "rozwoju dziecka". Odkrycia te dostarczyły dowodów na to, że całkowity wynik AFEQ i do pewnego stopnia wyniki jego dziedzin były wrażliwe na zmiany w odpowiedzi na interwencję za pośrednictwem rodziców u małych dzieci z ASD.

Dane psychometryczne

Dane opisowe: W kohorcie walidacyjnej (próba badania PACT - patrz wyżej) zakres całkowitych wyników AFEQ w trzech punktach czasowych pomiaru wynosił 64-196, przy średnich 132-141, mediany 133-141, a odchylenie standardowe 21,3-24,6. Spójność wewnętrzna: AFEQ ma dobrą spójność wewnętrzną. Aby ocenić wewnętrzną spójność AFEQ, zbadaliśmy rzetelność skali na podstawie alfa Cronbacha dla wyniku całkowitego i wyników w domenie, obliczonych na podstawie danych wyjściowych badania PACT. Wynik całkowity i wszystkie domeny wykazały doskonały poziom rzetelności: AFEQ całkowity (alfa = 0,92), rodzic (0,85), rodzina (0,83), rozwój dziecka (0,81) i objawy u dziecka (0,79). Trafność kryterium: Oceniliśmy trafność kryterium zewnętrznego AFEQ względem (a) rodzicielskiej Skali Zachowania Adaptacyjnego Vinelanda (VABS; wydanie drugie; Sparrow i in. 2006), dobrze potwierdzonej skali funkcjonowania adaptacyjnego dziecka ocenianej przez rodziców; (b) Kwestionariusz Ogólnego Zdrowia-12 (GHQ-12), dobrze ugruntowany miernik zdrowia psychicznego dorosłych; oraz (c) Skalę Dobrostanu Psychicznego Warwicka-Edinburgha (WEMWBS), powszechnie stosowaną miarę dobrostanu dorosłych. Korelacje pomiędzy całkowitym wynikiem VABS a wynikiem w dziedzinie rozwoju dziecka AFEQ (pozycje 23-36; 14 pozycji) były umiarkowane do silnych w trzech punktach czasowych (r = 0,48 do 0,71; pozytywny wynik wskazywany przez niski wynik w AFEQ i wysoki wynik w VABS). Korelacja między wynikiem domeny nadrzędnej (elementy 1-13) a całkowitym wynikiem GHQ-12 wyniosła Rho Spearmana = 0,408 (p < 0,001, n = 101; korelację rang Spearmana przeprowadzono, ponieważ rozkład GHQ-12 był silnie dodatnio wypaczony) . Związek pomiędzy wynikiem w domenie macierzystej a całkowitym wynikiem WEMWBS w badaniu kontrolnym wyniósł r? 0,528 (p<0,001, n = 103). Zatem AFEQ wykazało dobrą trafność zbieżną z dobrze ugruntowanymi miarami funkcjonowania adaptacyjnego dziecka, zdrowia psychicznego rodziców i dobrostanu rodziców. Dowody psychometryczne opierają się na próbie dzieci z "rdzeniowym autyzmem" w wieku 2-12 lat. Nie wiadomo jeszcze, jak kwestionariusz miałby działać poza tymi parametrami.

Zastosowania kliniczne

AFEQ można stosować w różnych placówkach opieki zdrowotnej, rozwoju dziecka, edukacji lub opiece społecznej, a także w placówkach rozwojowych, które wspierają rodziny dzieci z ASD i podobnymi warunkami eurorozwojowymi. Jego głównym zastosowaniem byłoby dokonywanie porównań przed i po zakończeniu udziału w badaniu wśród uczestników lub w obrębie grupy, aby ocenić wpływ interwencji na priorytety interwencji wyznaczone przez rodziców, doświadczenia rodzinne i jakość życia. W momencie publikacji był on używany w ten sposób przez kilku klinicystów/zespoły kliniczne na całym świecie. Badanie AFEQ można również wykorzystać do ilościowego określenia doświadczeń rodzin i do porównań między rodzinami w celu zidentyfikowania rodzin, które mają szczególnie trudne doświadczenia i które mogłyby skorzystać z dalszego wsparcia.

Definicja

Ludzka kora słuchowa zajmuje dużą część zakrętu skroniowego górnego, położonego wzdłuż szczeliny Sylviana od strony grzbietowej i górnej bruzdy skroniowej po stronie brzusznej (obszary Brodmanna 41, 42 i 22). Powierzchnia grzbietowa zakrętu skroniowego górnego znajduje się w szczelinie Sylviana i jest podzielona na zakręt Heschla, płaski skroniowy i płaski biegun. Badania sugerują, że pierwotna kora słuchowa u ludzi jest ograniczona głównie do przednio-przyśrodkowej ściany zakrętu Heschla. Ten obszar mózgu jest niezbędny do dekodowania i przetwarzania języka mówionego i dźwięków. Płaszczyzna skroniowa, również istotna w przetwarzaniu słuchowym, znajduje się za zakrętem Heschla i leży na górnej powierzchni tylnej górnej bruzdy skroniowej. Podczas gdy dźwięki o wysokiej częstotliwości aktywują niewielki obszar boczny przed przecięciem zakrętu Heschla i zakrętu skroniowego górnego oraz bardziej rozległy obszar przyśrodkowy za wierzchołkiem zakrętu Heschla, dźwięki o niskiej częstotliwości aktywują obszary boczne skupione wokół środkowego zakrętu Heschla i rozciągające się do tyłu wzdłuż zakrętu skroniowego górnego. Badania neuroobrazowe zidentyfikowały nieprawidłowości anatomiczne i funkcjonalne w płaszczyźnie skroniowej u osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Podczas gdy nieprawidłowości anatomiczne obejmują nieprawidłową asymetrię, zmienioną organizację minikolumn oraz zmieniony typ i liczbę komórek, nieprawidłowości funkcjonalne obejmują nieprawidłową ekstrakcję cech i wrażliwość na dźwięki.

Psychologowie, logopedzi, terapeuci zajęciowi, pracownicy szkół specjalnych i pokrewni specjaliści, posiadający odpowiednie przeszkolenie w zakresie rehabilitacji poznawczej, byliby ogólnie uważani za posiadających kwalifikacje do wdrożenia APT.

Definicja

Ustawa o edukacji osób niepełnosprawnych (IDEA) to prawo federalne, które zapewnia dostępność odpowiedniej, bezpłatnej edukacji publicznej (FAPE) dla wszystkich kwalifikujących się dzieci niepełnosprawnych. IDEA definiuje "niepełnosprawność" jako osobę "(1) z upośledzeniem umysłowym, wadą słuchu. . . zaburzenia mowy lub języka, zaburzenia widzenia. . . poważne zaburzenia emocjonalne. . . upośledzenia ortopedyczne, autyzm, urazowe uszkodzenie mózgu, inne upośledzenia zdrowia lub specyficzne trudności w uczeniu się. . . (2) który potrzebuje edukacji specjalnej i powiązanych usług ze względu na swoją niepełnosprawność lub niepełnosprawność" (IDEA § 802, podkreślenie własne). Tym samym dzieci z ASD kwalifikują się do usług związanych z IDEA. Część B IDEA, Pomoc w edukacji wszystkich dzieci niepełnosprawnych, określa usługi edukacyjne dla dzieci w wieku od trzech do 21 lat. Wymagania edukacyjne części B obejmują zindywidualizowany program edukacyjny (IEP) dla każdego dziecka i wymagają umieszczenia każdego dziecka w placówce opiekuńczej możliwie najmniej restrykcyjne środowisko (LRE). "Właściwa" edukacja musi uwzględniać specyficzne potrzeby edukacyjne dziecka. Określenie, co jest odpowiednie, obejmuje kilka etapów. Odpowiedzialny podmiot państwowy musi przeprowadzić zindywidualizowaną ocenę, aby określić mocne i słabe strony ucznia. Następnie Zespół ds. IEP, składający się z przedstawiciela okręgu szkolnego, nauczyciela, rodziców dziecka i, jeśli to konieczne, dziecka, musi określić odpowiednie cele i zadania dla ucznia oraz opracować Zintegrowany Program Pedagogiczny mający na celu pomóc uczniowi w osiągnięciu celów i cele. Wreszcie, Zespół IEP ma za zadanie zidentyfikować pomoc i usługi niezbędne, aby dziecko mogło odnieść sukces w IEP. Państwa mają swobodę w zakresie tytułu nadanego Zespołowi IEP. Ramy regulacyjne stanu Teksas oznaczają zespół ds. IEP "Komitet ds. przyjmowania, przeglądu i zwolnień". Jak każdy Zespół IEP, również ARD odpowiada za ustalanie uprawnień do świadczeń specjalnych ("przyjęcie"), przeprowadzanie okresowych przeglądów IEP ("przegląd") oraz ustalanie zasadności wszelkich działań dyscyplinarnych ("zwolnienie"). IDEA zabrania uczniom bycia karanymi za działania spowodowane ich niepełnosprawnością. Zespół IEP/ARD musi dokonać przeglądu wszelkich proponowanych działań dyscyplinarnych, aby ustalić, czy zamierzone zachowanie było przejawem niepełnosprawności ucznia. Jeżeli Zespół IEP/ARD ustali, że dane zachowanie nie było przejawem niepełnosprawności, szkoła może nałożyć sankcje, jakie nałożyłaby za to samo zachowanie, którego dopuścił się uczeń pełnosprawny. Sankcje te mogą obejmować zawieszenie lub wydalenie. Ponieważ IDEA zapewnia bezpłatną, odpowiednią edukację publiczną, w okresie zawieszenia lub wydalenia należy zapewnić usługi edukacyjne.

Opis

Kwestionariusze wieku i etapów rozwoju (ASQ-3): A Parent-Completed Child Monitoring System, wydanie trzecie (Squires i in. 2009) to kompleksowy program badań przesiewowych i monitorowania pierwszego stopnia, mający na celu identyfikację niemowląt i małych dzieci wymagających bardziej szczegółowej oceny w celu ustalenia, czy wczesna interwencja jest uzasadniona. Został zaprojektowany tak, aby był łatwy w podawaniu, tani i odpowiedni dla różnych populacji, w tym dzieci podejrzanych o zaburzenia ze spektrum autyzmu. System monitorowania składa się z dwóch mierników i powiązanych materiałów użytkownika, ASQ-3 i ASQ:SE. Kwestionariusz ASQ-3 zawiera 21 kwestionariuszy, po jednym dla każdego z następujących grup wiekowych: 2, 3, 6, 8, 9, 10, 12, 14, 16, 18, 20, 22, 24, 27, 30, 33, 36, 42, 48, 54 i 60 miesięcy. Kwestionariusze są przeznaczone do wypełnienia przez rodziców lub innych głównych opiekunów w czasie krótszym niż 15 minut, a punktacja przeprowadzana jest przez specjalistę w czasie krótszym niż 3 minuty. Każdy kwestionariusz zawiera 30 elementów rozwojowych, które są podzielone na pięć obszarów: komunikacja, motoryka duża, motoryka mała, rozwiązywanie problemów i życie osobiste i społeczne. Część ogólna dotyczy ogólnych obaw rodziców. Aby kwestionariusze były przyjazne dla użytkownika, pozycje zapisano na poziomie klas od czwartej do szóstej i zamieszczono ilustracje. W przypadku 30 pozycji rozwojowych w każdym kwestionariuszu rodzice zaznaczają "tak", aby wskazać, że ich dziecko zachowuje się, "czasami", aby wskazać okazjonalną lub pojawiającą się reakcję, lub "jeszcze nie", aby wskazać, że ich dziecko jeszcze nie wykazuje danego zachowania . Podczas procesu punktacji każda odpowiedź jest konwertowana na wartość punktową, wartości są sumowane, a następnie porównywane z ustalonymi punktami odcięcia. Do każdego kwestionariusza dołączona jest instrukcja, arkusz informacyjny umożliwiający identyfikację, działania dla każdego obszaru społeczno-emocjonalnego oraz arkusz podsumowujący informacje dotyczące punktacji i ogólnych komentarzy. ASQ:SE, który służy do badania obecności opóźnień społeczno-emocjonalnych, zawiera osiem kwestionariuszy, po jednym dla każdego z następujących grup wiekowych: 6, 12, 18, 24, 30, 36, 48 i 60 miesięcy. Miara dotyczy siedmiu obszarów społeczno-emocjonalnych: samoregulacji, zgodności, komunikacji, zachowań adaptacyjnych, autonomii, afektu i interakcji z ludźmi. Podobnie jak ASQ-3, SQ:SE polega na tym, że rodzice obserwują swoje dziecko i wypełniają pomiar. Każdy kwestionariusz omawia działania społeczno-emocjonalne związane z wiekiem dziecka poddawanego badaniu przesiewowemu, a dzięki wypełnieniu kwestionariusza rodzice dowiadują się o kluczowych momentach społeczno-emocjonalnych, a także mocnych i słabych stronach ich dziecka. Przy każdej pozycji rodzice zaznaczają "przez większość czasu", aby wskazać, że ich dziecko zachowuje się, "czasami", aby wskazać okazjonalną lub pojawiającą się reakcję, lub "rzadko lub nigdy", aby wskazać, że ich dziecko jeszcze nie zachowuje się. Rodzice proszeni są również o sprawdzenie, czy dane zachowanie ich niepokoi, a także zapewnia się przestrzeń umożliwiającą otwartą, narracyjną odpowiedź na temat pewnych aspektów rozwoju społeczno-emocjonalnego ich dziecka. Podobnie jak w przypadku ASQ-3, każda odpowiedź jest konwertowana na wartość punktową, wartości są sumowane, a następnie porównywane z ustalonymi punktami odcięcia badania przesiewowego. Po wypełnieniu kwestionariusza specjaliści mogą skierować dziecko do dodatkowej oceny i/lub dostarczyć arkusze ćwiczeń edukacyjnych, aby wesprzeć rodzica w dalszym promowaniu rozwoju społeczno-emocjonalnego.

Tło historyczne

W latach 70. badacze z Uniwersytetu Oregonu pod kierownictwem dr Diane Bricker uznali potrzebę ekonomicznych, wiarygodnych i wrażliwych kulturowo narzędzi przesiewowych do identyfikacji małych dzieci, które mogą być zagrożone opóźnieniami rozwojowymi. Po przełomowym badaniu dotyczącym zdolności rodziców do informowania o wczesnym rozwoju ich dziecka (Knobloch i in. 1979), badacze, w tym dr Bricker i dr Jane Squires, przeprowadzili obszerny przegląd standardowych ocen rozwoju i powiązanej literatury, a następnie wybrali zestaw umiejętności, które rodzice mogą łatwo zaobserwować lub które mogą uzyskać w środowisku domowym. Korzystając z tych umiejętności, dr. Bricker i Squires stworzyli serię kwestionariuszy, w których zadawali rodzicom proste pytania dotyczące rozwoju ich dziecka. W odpowiedzi na dane pilotażowe kwestionariusze zostały rozszerzone i udoskonalone, a w 1995 r. Brookes Publishing po raz pierwszy opublikowało je komercyjnie pod nazwą Ages & Stages Competitions (ASQ): A Parent-Completed, Child-Monitoring System. W 1999 r. opublikowano poprawioną i rozszerzoną edycję ASQ w oparciu o ciągłe badania i opinie użytkowników. Gromadzenie danych w ramach trzeciej edycji ASQ-3 rozpoczęło się w 2002 r., a w 2009 r. zmieniono opublikowano oraz uruchomiono internetowy system zarządzania i wypełniania ankiet. ASQ:SE utworzono w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie na narzędzie przesiewowe pod kątem problemów społeczno-emocjonalnych u małych dzieci. W 1995 r. rozpoczęto proces rozwoju i powstała pierwsza wersja Kwestionariusza Wieków i Etapów Ž: Społeczno-Emocjonalnego (ASQ:SE). Pozycje wczesnej wersji ASQ:SE opracowano przy użyciu wielu źródeł, takich jak standaryzowane oceny społeczno-emocjonalne i rozwojowe, podręczniki i inne zasoby z zakresu psychologii rozwojowej i anormalnej, materiały językowe i komunikacyjne oraz zasoby edukacyjne i interwencyjne. W 1996 r. rozpoczęto badania ważności, niezawodności i użyteczności wersji ASQ:SE przeznaczonej do testów terenowych. Wersja testu terenowego została nazwana Kwestionariuszem Zachowania - Wieku i Etapów . Po wstępnym udoskonaleniu, w latach 1996-2001 kontynuowano badania w celu określenia właściwości psychometrycznych narzędzia przesiewowego, a w 2002 r. opracowano Kwestionariusz Ages & Stages Competition: Social-Emotional (ASQ:SE): Wypełniony przez rodziców system monitorowania dzieci dla celów społecznych. Książka -EmotionalBehaviors została po raz pierwszy opublikowana komercyjnie przez Brookes Publishing. Badania nad ASQ:SE są w toku.

Dane psychometryczne

ASQ:SE: Według wydawcy dane normatywne dla ASQ:SE oparto na 3014 wypełnionych kwestionariuszach, a badania trafności przeprowadzono z udziałem 1041 dzieci. Stwierdzono, że wewnętrzna spójność mierzona współczynnikiem alfa jest wysoka w przedziałach od 0,67 do 0,91 przy ogólnej wartości alfa wynoszącej 0,82. Rzetelność testu-powtórnika, mierzona jako zgodność pomiędzy dwoma kwestionariuszami ASQ:SE wypełnionymi przez rodziców w odstępach od 1 do 3 tygodni, wyniosła 94%. Czułość wahała się od 71% po 24 miesiącach do 85% po 60 miesiącach, przy ogólnej czułości 78%. Specyficzność kwestionariuszy wahała się od 90% po 30 miesiącach do 98% po 6 miesiącach, ogółem 94%. Procentowa zgodność pomiędzy kwestionariuszami a standardowymi ocenami/stanem niepełnosprawności wahała się od 88% po 30 miesiącach do 94% po 60 miesiącach, przy czym ogólna zgodność na poziomie 92%. Liczba niepełnych skierowań wahała się od 2,4% po 60 miesiącach do 4,7% po 12 miesiącach, podczas gdy liczba nadmiernych skierowań wahała się od 3,0% po 18 miesiącach do 8,6% po 30 miesiącach. Zdolność ASQ:SE do wykrywania nietypowego rozwoju społeczno-emocjonalnego (czułość) była ogólnie niższa w poszczególnych przedziałach, podczas gdy swoistość, czyli zdolność ASQ:SE do prawidłowego identyfikowania typowo rozwijających się dzieci, była wysoka. Swoistość mogła być podwyższona w odstępach 6, 12 i 18 miesięcy ze względu na dużą liczbę "zidentyfikowanych" dzieci w tych próbkach i małą liczbę dzieci o niskim lub umiarkowanym ryzyku. ASQ-3: ASQ-3 ma nową standaryzację opartą na próbie, która ściśle odzwierciedla populację USA pod względem geograficznym i pochodzeniu etnicznym i obejmuje dzieci o każdym statusie społeczno-ekonomicznym. Próba obejmuje 15 138 dzieci, których rodzice wypełnili 18 232 ankiety. Według wydawcy niezawodność, trafność, czułość i swoistość są doskonałe: Niezawodność testu-powtórnika = 0,92; Rzetelność między oceniającymi =0,93; Ważność =0,82 do 0,88; Czułość = 0,86; Specyficzność = 0,85.

Zastosowania kliniczne

Rodzice lub opiekunowie wypełniają kwestionariusze ASQ-3 i ASQ:SE samodzielnie lub, jeśli to konieczne, z pomocą specjalisty. Dzięki wypełnieniu kwestionariusza online za pośrednictwem internetowego ASQ Family Access rodzice mogą wypełnić ASQ-3 w dowolnym miejscu i czasie. Kwestionariusze ASQ-3 i ASQ:SE można wypełnić także w domu w wersji papierowej; podczas wizyt domowych pielęgniarek, pracowników socjalnych lub personelu programu; w poczekalniach; lub w ośrodkach edukacyjnych. Według autorów rozwiązania te można dostosować do różnych warunków, w tym przychodni podstawowej opieki zdrowotnej, placówek opieki nad dziećmi i programów dla rodziców nastolatków. Obydwa środki zaprojektowano tak, aby były łatwe w użyciu i generalnie nie wymagały niewielkiego przeszkolenia, chociaż ważne jest, aby profesjonaliści zapoznali się z informacjami zawartymi w Podręczniku użytkownika. Wiele programów korzysta z dostępnych narzędzi szkoleniowych na DVD w celu wprowadzenia ASQ i pokazania pracownikom, jak przeglądać, oceniać i interpretować wyniki, a w przypadku programów wymagających większej liczby szkoleń wydawcy regularnie organizują seminaria szkoleniowe na odległość i na miejscu.

Opis

Kwestionariusz Rozwoju Zachowania (BDQ), wcześniej nazywany Kwestionariuszem Podgrup Skrzydeł, jest narzędziem oceny stosowanym aby sklasyfikować osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu w jednej z trzech kategorii w oparciu o schemat kategoryzacji Winga i Goulda (1979): powściągliwe, pasywne i aktywne, ale dziwne . Klasyfikacje te rozróżnia się na podstawie jakości interakcji społecznych jednostki. Uważa się, że grupa trzymająca się na uboczu rzadko okazuje innym spontaniczne podejście społeczne inne niż w celu składania próśb i często odrzuca inne kontakty społeczne. Grupa pasywna podziela ten brak spontanicznych podejść społecznych, ale nie odrzuca podejścia społeczne od innych. Grupę aktywną i butodd opisuje się jako osobę chętną do nawiązywania kontaktu społecznego z innymi, ale podejście to uważa się za nietypowe pod względem jakości . BDQ to kwestionariusz wypełniany przez rodziców lub nauczycieli, składający się z 13 grup po cztery opisy zachowań. 13 grup obejmuje różne domeny, takie jak wzorce podejść społecznych, reakcje na podejścia społeczne, umiejętności komunikacji, naśladownictwo, umiejętności zabawy, nietypowe zachowania motoryczne, opór przed zmianami, koordynacja fizyczna i zachowania stanowiące wyzwanie . Rodzice lub nauczyciele proszeni są o ocenę częstotliwości, z jaką zachowanie docelowej osoby pasuje do opisanego zachowania (0 - nigdy; 6 - zawsze). Przykładowa pozycja brzmi: "Kiedy moje dziecko przebywa z nieznanymi dorosłymi lub dziećmi, chętnie podchodzi do innych, aby nawiązać kontakt i łatwo reaguje na innych. Jego sposób interakcji jest ogólnie odpowiedni (nie jest niezręczny ani niezwykły)". Wyniki podsumowujące oblicza się dla każdej z czterech grup (tj. powściągliwych, pasywnych, aktywnych i typowych), sumując wyniki z 13 grup opisów zachowań. Do klasyfikacji ogólnej przypisuje się grupę, w której dana osoba uzyskała najwyższą sumaryczną liczbę punktów.

Tło historyczne

Kwestionariusz BDQ został po raz pierwszy opisany w opublikowanych badaniach Castelloe i Dawsona (1993) i wówczas kwestionariusz nosił nazwę Kwestionariusz Podgrup Winga, ponieważ opiera się na podgrupach klinicznych w obrębie ASD wprowadzonych przez Winga i Goulda (1979). . Wing i Gould opracowali klasyfikacje, aby pomóc lepiej zrozumieć związki pomiędzy typowym autyzmem, upośledzeniem umysłowym i innymi schorzeniami obejmującymi upośledzenie społeczne.

Dane psychometryczne

Dowody na ważność i wiarygodność kwestionariusza BDQ zostały dostarczone poprzez zbadanie wewnętrznej spójności kwestionariusza, odrębnego charakteru trzech podgrup klinicznych (tj. powściągliwych, pasywnych, aktywnych, ale nieparzystych), porozumienia międzyludzkiego i relacji między BDQ wyniki i inne równoczesne środki. Wykazano, że spójność wewnętrzna, mierzona za pomocą alfa Cronbacha, waha się od 0,63 dla klasyfikacji biernej do 0,85 dla kategorii aktywnej, ale nieparzystej w kwestionariuszach wypełnianych przez rodziców. Stwierdzono, że w przypadku BDQ ukończonych przez nauczyciela wartość alfa Cronbacha waha się od 0,54 w przypadku zadań pasywnych do 0,79 w przypadku zadań aktywnych, ale nieparzystych. Wykazano, że przydzielanie przez klinicystów dzieci z ASD do grup Winga jest silnie skorelowane z wynikami testów BDQ wypełnionych przez rodziców. Dowody na odrębność tych trzech grup znaleziono w silnej negatywnej korelacji pomiędzy grupami powściągliwymi i aktywnymi, ale nieparzystymi (0,70 w przypadku BDQ ukończonych przez rodziców i 0,55 w przypadku BDQ ukończonych przez nauczyciela) oraz niskich korelacjach pomiędzy powściągliwym a pasywnym (0,02 dla BDQ ukończonych przez rodziców i 0,04 dla BDQ ukończonych przez nauczyciela) oraz pomiędzy pasywnym i aktywnym, ale nieparzystym (0,17 dla BDQ ukończonych przez rodziców i 0,13 dla BDQ ukończonych przez nauczyciela; Castelloe i Dawson 1993; O'Brien 1996). Jednakże analiza pozycji wykazała, że 16 z 50 pozycji w BDQ słabo rozróżnia podtypy (O'Brien 1996). Wykazano, że klasyfikacja na dystans wiąże się z niższym IQ, niższymi umiejętnościami językowymi i poważniejszymi objawami autyzmu w porównaniu z dwoma pozostałymi klasyfikacjami. Znaczące różnice stwierdzono także pomiędzy grupami powściągliwymi i aktywnymi, ale dziwnymi w teście słownictwa obrazkowego Peabody′ego oraz w domenach komunikacji i socjalizacji Vinelanda . Wykazano, że grupa pasywna uzyskała niższe wyniki w zakresie zachowań nieprzystosowawczych w skali Vineland i wykazuje mniejszą agresję fizyczną odnotowaną na Liście Kontrolnej Zachowań Autystycznych w porównaniu z pozostałymi dwiema grupami . Klasyfikacja podgrup Winga oparta na ocenie klinicystów została powiązana z różnicami w aktywności mózgu mierzonymi za pomocą elektroencefalografii . W jednym badaniu poziomy aktywnych, ale dziwnych zachowań w BDQ nie odróżniały dzieci z wysokofunkcjonującym autyzmem od grupy z ADHD lub ODD . Grupa ADHD/ODD w rzeczywistości zachowywała się bardziej powściągliwie niż grupa osób z wysokofunkcjonującym autyzmem. Stwierdzono, że współczynniki rzetelności osób oceniających, oparte na parach nauczycieli i asystentów wypełniających test BDQ dla konkretnego dziecka, wynoszą 0,60 dla grupy powściągliwej, 0,81 dla grupy pasywnej, 0,77 dla grupy aktywnej, ale nieparzystej oraz 0,78 dla grupy typowej.

Zastosowania kliniczne

Lekarze mogą używać skali BDQ do kategoryzowania osób z ASD jako powściągliwych, pasywnych lub aktywnych, ale także do odpowiedniego planowania celów interwencji . Wykorzystywano go także jako miarę wyników w badaniach dotyczących interwencji klinicznych i stwierdzono, że wyniki BDQ zmieniają się po wczesnej interwencji . Jak dotąd niewiele opublikowano na temat konkretnych zastosowań klinicznych BDQ.